Aetheria Academy: Lost Princess

chapter 6

Choarla POV

mula nung mahimatay ako maraming nagbago especially ang pakikitungo sa akin ni jessica

ang cold na niya sa akin ang tanging kumakausap sa akin ay si francine lamang 

"ano ba ang nangyayari sa kanya francine? bakit hindi na niya ako pinapansin?" tanong ko kay francine habang tinitignan si jessica na malayo sa amin 

kumakain kami ngayon sa cafeteria at hindi na sumasama si jessica sa amin

"kahit na ako choarla nagtataka pero mukhang alam ko na ang dahilan kung bakit yun ang pakikitungo sayo ni jessica" napatingin naman ako sa kanya 

"bakit?" tanong ko kay francine sabay balik nang tingin kay jessica na paalis na ngayon sa cafeteria

"dahil nakapasok ka sa kwartong iyon choarla" sagot sa akin ni francine 

flashback

"choarla? pano ka nakapasok dyan?" rinig ko tanong ni jessica

"tara dito jessica ang ganda dito oh pwede kayang kumain dito? ang gandang set up for picnic" namamanghang sabi ko kay jessica pero nang tinignan ko siya ay hindi siya pumasok bakit?

"anong maganda dyan choarla? lumabas kana dyan!" sabi niya sa akin

huh? bawal bang pumasok dito? wala namang sign na hindi pwedeng oumasok dito

"choarla? isa ka bang wizard?" wizard? they exist? 

"Wizard? jessica alam kong nag eexist kayong may mga kapangyarihan pero wizard witches? are they even real?" tanong ko kay jessica pero bumalik ang tingin ko sa paligid 

nakakamanghad talaga ang lugar na ito hindi ko alam na may paraiso sa loob ng paaralang ito.

"only wizards can enter that room choarla atkung isa kang wizard bakit ka nandito? dahil tanging----" naputol yung sinasabi niya nang dumating si francine at nagulat ito nang makita ako sa loob ng kwartong ito

"anong pinag uusapan niy--- choarla? pano ka nakapasok dyan?bawal ka dyan bumalik ka dito!" tanong niya din sa akin at pinapalabas ako sa kwartong iyon

"ewan ko ano bang lugar to?" balilk kong tanong sa kanila at naglakad palabas sa kwartong iyon

"lumabas ka na dyan baka makita ka pa ni joseph" tumango naman ako at dali daling lumabas 

pero

paglabas na paglabas ko may nakita akong kakaiba at ibang iba talaga siya

hindi ko alam kung bakit ko ito nakikita pero bakit may nakikita akong kulay itim na anino mula kay francine 

tinignan ko naman ang paligid kung may bintana na pwedeng sinagan nang araw pero wala

nag kibit balikat lang ako

End of flashback

ayon di na ako pinansin ni jessica magmula nun

"ang kwartong yung choarla ang tanging mga witches at wizards lamang ang maaaring makapasok doon maski ang headmaster ng school na to hindi makapasok doon kay nagulat kami na nakapasok ka doon" explain niya sa akin kaya nagtaka din ako kung paano ako nakapasok ako doon

"eh bakit hindi na ako pinapansin ni jessica?" tanong ko kay francine

"dahil ang pamilya ni jessica ay mga witches at wizard choarla" nagulat ako sa sinabi ni francine 

"ano? eh kung family of witches and wizards sila edi makakapasok sila doon" sabi ko kay francine 

"kaya nga inaasahan talaga ng madlang aetherians na makakapasok siya doon kasi nga pamilya sila ng wizards and witches pero hindi she failed due to the barrier na pumapalibot sa kwartong iyon kaya napahiya ang buong angkan ni jessica" pag eexplain ni francine sa akin

kaya siguro hindi ako pinapansin ni jessica dahil nakapasok ako dun

walang hiyang liwanag kasi yun nang aakit 

habang naglalakad kami ni francine palabas sa cafeteria ay nakita ko sa jessica na nauna sa amin tatawagin ko sana siya pero pinigilan ako ni francine at parang sinabi na wag ko munang kausapin s jessica 

kabago bago ko pa nga lang dito di na ako pinansin ni jessica anubayan sila pa naman ni francine ang una kong mga kaibigan 

habang nagkakagulo ang mga kaklase ko biglang pumasok si ms calipunan

"ok class take your sit" striktong sabi nya pero nang tumingin siya sa akin ay nagbow naman siya ulit

"Goodmorning miss Cortez" lumaki naman ang mata ko sa kanyang inasal

"ay maam----" natigilan ako dahil sobrang tahimik ng buong classroom at gulat silang nakatingin sa akin

ang iba ang nagtataka

parang may nagdaang anghel sa sobrang tahimik ng classroom wait lang naman hindi ko din alam kung bakit sila nagkakaganyan

"may bag-----" naputol yung sinasabi ni ms calipunan nang biglang bumukas ang pintuan

"KYAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH" isang malakas na sigaw ang maririnig mo sa classroom namin

"class!!!!!!!!!!!!!" kung nakapanood kayo nang harry potter yung sumigaw si dumbledore  gamit yung wand niya yun yun mismo ang nangyayari sa amin mygod akala ko ba sa mga fantasy series lang to nagaganap pati pala sa totoong buhay?! bakit may pa wand? 

tinignan ko naman kung sino yung pumasok at nanindig yung balahibo ko sa nakita ko

isang matangkad, nanlilisik ang mga mata, parang dragon

at ang dragon na ito

na-na-nakatingin sa akin!!!!!!

ang sakit nang mga tingin niya parang matutunaw ako teka hindi pa ba niya nakakalimutan yung nangyari?

"mr. sylvestre! why are you late? at bakit ngayon ka lang ngapakita? ang sipag mo naman mr. sylvestre!" di niya alintana ang gigil si aqou mode ni maam calipunan bagkus tuloy tuloy siya papunta sa

sa

sa

sa

sa

AKIN?!!!!!!!!!!!!!

taena pano to? malilitson na ba ako? mamamatay na ba ako? mama inenroll mo ba ako dito para matusta ng taong ito?

ayan na palapit na siya yung tibok nang puso ko rinig na rinig ko na parang lalabas na atamula sa katawan ko tangna wag ka munang hihiwalay sa katawan ko gusto ko pang mabuhay

"YOU!" natahimik ang lahat sa bigla akong ituro ni Mr. Hotheaded

"a-a-a-ako??? bakit?" na uutal kong sabi at tanong sa kanya

"what did you do?" biglang may nag pop up sakin na Question mark

"ha?" clueless kong tanong

"i know na ikaw ang gumawa non? paano mo nagawa yun? at sino kaba?"

"aba doy nugay ko ya pagpasibangdi ka sala nga wala ko man ginghimo"(Aba doy wag mo akong pagbintangan sa mga kasalanan na hindi ko nman ginawa) hindi ko na mapigilan na mag bisaya

"what?" inis na tanong niya

"kung nd ka kaintindi nugay wakal da mabaho imong baba"(kung hindi ka nakakaintindi sa mga pinagsasabi ko wag ka nang magsalita mas bumabaho ang bunganga mo)

nagulat naman ako when he lean towards me

"say something na maiintindihan ko" lumayo naman ako sa kanya dahil sobrang lapit ng mukha niya sa mukha ko

"after class" makahulugang sabi niya at umupo na sa kanyang upuan 

tumingin naman ako sa mga kaklase ko na inis na nakatingin sa kanya?

o sa akin?

"ang landi" napanganga naman ako sa sinabi nilang lahat

"what?!"