Okursunuz çoğu hikayeyi iki aşık vardır cesurca çoğu çılgınlığı yapan, ikiside kaybedecek fazla bişeyi olmayan kimselerdir özenirsiniz bu karakterlere.
Peki hiç sordunuz mu kendinize benim kaybedecek neyim var diye?
Böyle soruları sormadan, kendi şanslarınızı görmeden o olmak istersiniz.
Aslında kendinizde yaşıyorsunuz farketmeden benzemesede,güzel olmasada hayallerdeki gibi herbirinizin hayatı bir kitap, kaleme almak gerekiyor sadece yada üstünde biraz düşünmek.
Öyle güzel değil benim hayatım, güçsüzlüğüme veriyorum bunu.
Hayatımı güzelleştiren birkaç sebebim var onlarda umursamayacak bir gün biliyorum bunun korkusu sarar her an içimi, ama hep hiç bitmeyecek gibi yaşanmalı.
Bişeyin yeterlisini değil de hep en fazlasını yaşayalım.
En fazla sevelim, en çok biz özleyelim.
Birisi özledin mi diye soruyor
İçim burkuluyor, nasıl özlenmez.
Soruyorlar işte bazen özledin mi?
Nasıl özlenmez diyorum.
Kalbim sığmıyor kaburgalarıma onu özlerken.
Düzen tutmuyor, düşünmüyorum onu diyemiyorsun mesela çünkü etrafındakilerde gözlerinden anlıyor.
Seni kimseyle paylaşmamak için derdimi bile anlatmıyorum.
Başkası düşünmesin seni, ben meşgul olurum seni sevmekle.
Sizde elbet yaşamışsınızdır,yaşamadıysanızda elbet böyle önemsediğiniz biri çıkar karşınıza.
Bazen hata yaptığınızı hissedersinizde telaş kaplar ya içinizi nefesiniz hızlanır, eliniz titreyerek hızlı hızlı yazarsınız anlatmak için.
Ne hoştur ki önemsediğinizi gösterir, kaybetmekten korktuğunuzu.
Birini kaybetmekten korkmuyorsanız hayatınızda yeri yoktur zaten o kişinin.
Gitmemeli insan herşeye rağmen,çaba harcamalı.
Deli gibi korkacaksın ki, karşındaki de öyle değerini anlasın.
Böyle anlatıyor şair
İnanmıyorum uzaklığa,
Bitmez yolların yorgunluğuna
Yanı başımızda iken bize uzak olan
İşte odur sisteme layık olan,lanetlenen
Ne olursa olsun bağrımıza, basabiliyorsak sevgiliyi
O zaman hep yanımızdadır...
Biliyorum aranızda vardır sevgilisinin elini tutabilecek yakınlıkda olanlar, sözüm ona sadece kıymet bilin diye belkide söylüyorum bunları
Gerçekten öyle şanslısınız ki.
Ben ise ellerimi onun saçlarında hayal eden kişi.
Sevmeyi biliyorum, hep yeni bir yol bulur kalbim sana inanmak için.
Kendinizi bi benim yerime koymayı deneyin. Sorun sonra kendinize
Bende böyle sevebilir miydim? Diye
O zaman anlıcaksınız zorluğunu.
O zaman bu kez ben kendimi sizin yerinize koyayım.
Sevdiğim kişi yanımdaymış gibi düşüneyim bu seferde.
Arardım özledim seni geliyorum derdim, her sarılışımızda konusunu çekerdim içime.
Otururduk bi banka yüzüne bakardım gözümü kırpmadan, gülerdi oda bakmasana dik dik derdi.
Denize baktığımda daha bi anlamlı gelirdi, bi su parçası olarak değil.
Daha küçük atardım adımlarımı sırf daha çok birlikte olalım diye.
Durduk yere gülerdim mesela nefessiz kalana kadar, oda beni izlerken tutamazdı kendini.
Korkmazdım yanında saçma davranmaktan içim dışım bir olurdu.
Düşününce bile ne eğlenirdik diyorum.
Şu kışı bile severdim eğer yanımda olsaydın.
Tabiki sadece kötü yönleri yok,
yan yana olan insanlardan daha fazla hissediyorsun bi süre sonra.
Bugün daha da bi sevdim seni diyorsun.
Bi ses bu kadar mutlu etmezdi yakın olsaydık mesela.
Mesaj sesini duyduğum da telefona koşmazdım böyle hızlı.
Bu ben olmazdım, özleyerek kattım duygularımı.
Bazen düşünürseniz mantıksız gelir
Görmeden bilmeden nasıl güvenirsin dersiniz belki ama,
asıl sizin ki yanlış değilmidir yanınızdaki insana güvenememek onu hep sorgulamak.
Bu eksiktir işte sadece, güven mesafeyle alakalı değildir karakterle alakalıdır.
Bazı eksiklikler vardır ama buda akıldadır sadece kalbimiz hep hayalidir ama ikinci bi güzelliğe yöneltir insanı.
Mantığın kabul etmediğine ,
Ya olursa? der.
Bu tamamen seçimine bağlı.
Bizde böyle yaşarız bi süreliğine
Aradığında da böyle nefessiz kalana kadar gülerim, hala içim dışım bir olur .
Birkaç sözle bile mutlu ederim onu.
Önemli olan kalp bu yine hisseder, yine de sever. Elbet bir yol bulur.
Sonra olsun dedim
Hissettiğim her yerde sarılırım boynuna...
