«Λοιπόν, θα έλεγα ότι η τελευταία βδομάδα ήταν ασυνήθιστη», παρατήρησε η Κλέρι.
«Όχι απλώς ασυνήθιστη, ακαταλόγιστη».
«Είπα να το θέσω ευγενικά Ρεν», παραπονέθηκε η Κλέρι και χώθηκε κάτω από την κουβέρτα που της είχε δανείσει η φίλη της.
«Τι έγινε Κλέρι; Μπήκε ο Δεκέμβριος και αρχίσαμε να κρυώνουμε;».
«Καταρχάς, δεν μπορείς να πεις ότι μπήκε εντελώς ο Δεκέμβριος γιατί είναι πρώτη του μηνός ακόμα».
«Καλό μήνα επί τη ευκαιρία».
«Ναι, τέλος πάντων, δεύτερον, έχω την αίσθηση ότι κάνει όσο κρύο έκανε και εχθές, που ήταν ακόμα Νοέμβριος και τρίτον, έχεις μία βδομάδα προβάδισμα κυρία μου, λογικό είναι να κρυώνεις λιγότερο!».
Η Λόρεν γέλασε πονηρά. «Όντως, αλλά τι είναι μία βδομάδα, αν την δεις αναλογικά με μία ολόκληρη ζωή;», είπε με φιλοσοφικό τόνο.
«Αν μιλάς για την φάση που περνάμε τώρα, ναι, μία βδομάδα κάνει την διαφορά», απάντησε η Κλέρι και περιεργάστηκε την φίλη της, «και εδώ που τα λέμε, ούτε εσύ πας πίσω με αυτή την κουβέρτα που έχεις τυλιχτεί!».
Μετά από το σχόλιο της Κλέρι, η Λόρεν έσπρωξε διακριτικά την κουβέρτα από τα πόδια της και την άφησε να στέκεται τσαλακωμένη πάνω στο κρεβάτι της. «Αναρωτιέμαι τι θα κάνει τώρα η Κρισάνθα, που έχασε την αδελφή ψυχή της», είπε προσπαθώντας να αλλάξει θέμα.
«Θα επιβιώσει πιστεύω», απάντησε η Κλέρι και έριξε μία ματιά έξω από το παράθυρο.
Η πρώτη μέρα του Δεκεμβρίου είχε έρθει στο Μάλφελιν φέρνοντας μαζί της μία νέα παρτίδα φρέσκου χιονιού που έπεφτε πυκνό από τον ουρανό από την ώρα που ξύπνησε η Κλέρι, και συνέχιζε να πέφτει ασταμάτητα, παρόλο που ήταν σχεδόν εφτά το απόγευμα.
Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η κατάσταση όδευε προς το καλύτερο διότι το πρωί κανείς δεν μπορούσε να δει τίποτα πέρα από τρία μέτρα μπροστά του, ούτε καν ο Τέιλορ, με την φοβερή όραση που -ισχυριζόταν- ότι είχε. Εκείνη την στιγμή, η Κλέρι μπορούσε να δει ένα μικρό κομμάτι της πλατείας Μάντισον και τους ψηλότερους ορόφους του κτηρίου της κεντρικής διοίκησης πίσω από το παράθυρο του δωματίου της Λόρεν.
«Έμεινε τελευταία τελικά, παρόλο που ήταν η μεγαλύτερη από όλους, αμέσως μετά τα δίδυμα», παρατήρησε η Λόρεν.
«Αργά ή γρήγορα θα μεταμορφωθεί και εκείνη», απάντησε η Κλέρι, «και αν το σκεφτείς, ούτε εγώ ήμουν στην ώρα μου».
YOU ARE READING
Μάλφελιν
FantasyΌταν η δεκατετράχρονη Κλέρι Στιούαρντ μετακομίζει σε ένα απομονωμένο μέρος του Καναδά πιστεύει ότι θα βρει την ησυχία που δεν μπορούσε να βρει για χρόνια στο Βανκούβερ. Ότι θα είναι μόνο οι γονείς της, η αδελφή της και η ίδια. Ότι δεν θα χρειάζεται...