NEYİ KAYBETTİĞİNİ HATIRLA!

1. Bölüm

HER ŞEY YENİ BAŞLIYOR

Ruby bir an başı dönünce yanındaki adam yanına gelir ve onu bir yere oturtur ve bir bardak su getirir. Eshaan ne olduğunu sorsa da cevap alamaz. Eshaan tam gidecekken Ruby konuşmaya başlar.

"Tam 6 ay... 6 aydır buradayım ben, her gün buraya gelip ailemin katilinin bulunup bulunmadığını soruyorum. İnanabiliyor musunuz, kimsenin umurunda değilim. Ailem öldürüldü, siz bunun ne demek olduğunu biliyor musunuz?"

"Bunu bana mı soruyorsunuz? Aynı acıyı çektiğimizi gözlerinizden anlamıştım. Aynı sonucu aldığımız halimizdennasıl da belli oluyor."

Ruby ayağa kalkmak için uğraşır, düşecek gibi olur. Eshaan kolunu tutar.

"Yardıma ihtiyacınız var."

"Gerek yok ben kendim gidebilirim."

"Bakın bu gidişle bir sokağın başında düşüp kalmayacağanız ne malum. İyi görünmüyorsunuz. Eğer beni dinlerseniz..."

"Gerek yok dedim."

"Biliyorum siz de artık kimseye güvenemiyorsunuz değil mi? Ama unutmayın dünya kötü insanlardan ibaret değil, ve ben de kötü bir insan değilim."

"Aslında haklısınız. Ben dünyadaki iyi insanların varlığını unuttum. Belki bana bunu yeniden hatırlatabilirsiniz."

"Yani evinize kadar size eşlik etmemi mi istiyorsunuz?"

"Neden olmasın."

Ruby ve Eshaan biraz çekingendir ve yol boyunca konuşşmak istemez ama Ruby dayanamaz ve sonunda sorar.

"Ailenizi nasıl kaybettiniz? Yani demek istediğim-"

"İnanın ben de bilmiyorum, Onlar bir anda elimden uçup gitti. Bir gün eve geldiğimde ikisi de salonda kanlar içindeydi."

"Bu- bu nasıl olabilir?"

Ruby'nin gözleri birden dehşetle büyüdü.

"Benim ailem de bu şekilde öldürüldü."

"Bazen tesadüfler kötü sonuçlar doğrabiliyor. İkimiz de ailemizi kaybettik ve bu yüzden karşılaştık. Acı bir ortak noktamız var ne yazık ki."

Eshaan Ruby'yi evine bırakıp geri dönecekken Ruby arkasından bağırır.

"Eshaan! Bir dakika!"

"Bir şey mi oldu? İyi misin?"

"Galiba hiç olmadığım kadar iyiyim."

"Ne oldu ki?"

"Bizim acı ortak noktamız bir tesadüf olamaz ve bunun sadece bizim başımıza geldiğine inanmıyorum."

"Ne demeye çalışıyorsun Ruby?"

"Bugüne kadar çok uğraştım, boyumdan büyük işlere karışıp ailemin katilini bulmak için çabaladım. Ve bugün yalnız olmadığımı öğrendim. Eshaan bu savaşı birlikte veremez miyiz?"

"Sadece ikimiz nasıl başaracağız bunu?"

"Eminim bizim gibiler var. Onlara ulaşmalıyız."

"Ruby emin misin? Bu çok büyük bir sorumluluk."

"Umurumda değil, aileni sen de benmi gibi seviyorsun ve hergün özlüyorsun değil mi?"

"Evet tabiki, onlar benim herşeyimdi."

"O zamanbir şeyler yapmak zorundayız."

Öbür gün yine buluşup bir matbaaya giderler ve "Bugüne kadar kendini yalnız hissedenler... Ailenizi sadece sizler kaybetmediniz. Biz buradayız, gelin birlik olalım." yazılı broşürleri dağıtırlar bütün gün ve bir kafeye gidip öğle yemeği yerler.

"Hala kimse aramadı Ruby, doğru şeyi yaptığımıza emin misin?"

 "Eğer emin değilsen Eshaan bu masadan kalkıp gidersin ve bu işe hiç girmezsin. Sen ne yaparsan yap ben kararlıyım. Sonuna kadar savaşacağım."  

 O sırada Ruby'nin telefonu çalmaya başlar. Ruby'nin konuşması ile Eshaan hayrete düşer çünkü bir kişi daha katılmıştır aralarına. Ruby haklıymış diye düşünmeye başlar.  

O sırada masalarını siyah saçlı gözlüklü bir adam yaklaşır, gözlüğü çıkartmadan konuşmaya başlar. 

Masadaki broşürleri gösterip "Bunları siz mi dağıttınız?" diye sorar.

"Bir sorun mu var?"

"Sadece... Aynı kaderi yaşayan biri olarak size yardım etmek istiyorum."

1. BÖLÜMÜN SONU