Υποκείμενο Β5: Το Λάθος

◆ΣΚΟΤΑΔΙ...◆

Η Άρυα είχε κουλουριαστεί σε μια γωνία και προσπαθούσε να σταματήσει να κλαίει. Είχε ξυπνήσει κουλουριασμένη πριν από λίγα λεπτά στο απόλυτο σκοτάδι και προσπάθησε να σηκωθεί από το σιδερένιο πάτωμα, αλλά δεν είχε συνέλθει πλήρως. Ένας συνεχής ήχος μετάλλου που τριβόταν σε άλλο μέταλλο ακουγόταν, υπήρχε μια έντονη μυρωδιά υγρασίας και μούχλας και η Άρυα είχε την αίσθηση ότι κινούταν. Μα πώς είχε βρεθεί εκεί; Δε θυμόταν τίποτα απολύτως. Όσο κι αν προσπαθούσε δεν μπορούσε να θυμηθεί, όχι μόνο πώς είχε βρεθεί εκεί, αλλά και πως ήταν το σπίτι της το σπίτι της, ποιοι ήταν οι φίλοι της, η οικογένειά της. Δε θυμόταν ούτε ποια ήταν η ίδια. Ένα απολυτο κενό. Ήταν σαν να είχε καλύψει μια πυκνή ομίχλη τις αναμνήσεις της. Αμνησία σκέφτηκε κι άρχισε να πανικοβάλλεται. Ξαφνικά κάτι ξέφυγε απ' τη θολούρα της ομίχλης στο μυαλό της. Το όνομά μου είναι Άρυα. Τι περίεργο! Μόνο αυτό μπόρεσε να θυμηθεί. Όλα τ' άλλα φάνταζαν θολά...
Προσπάθησε να σηκωθεί πάλι και τα κατάφερε στηριζόμενη σ' έναν καγκελένιο τοίχο. Ένας τοίχος... Μάλλον βρισκόταν σε κάποιο δωμάτιο. Αν μπορούσε να βρει την πόρτα ή έστω το διακόπτη για το φώς... Μισούσε το σκοτάδι και είχε αρχίσει να φοβάται καθώς ακουγόταν ένας άλλος διαφορετικός ήχος στην άλλη γωνία του δωματίου. Προχωρόντας από τοίχο σε τοίχο ψηλάφισε όλο το σιδερένιο δωμάτιο και δε βρήκε ούτε πόρτα ούτε διακόπτη για το φως. Τουλάχιστον όμως ήξερε το μέγεθος του δωματίου. Ήταν πολύ μικρό και το γεγονός ότι ήταν σιδερένιο το έκανε να μοιάζει με κελί. Τελικά αυτό που έκανε το διαφορετικό θόρυβο ήταν μια κατσίκα γιατί όταν το κορίτσι πλησίασε το μέρος απ' όπου ακουγόταν ο θόρυβος ακούστηκε ένα μικρό βέλασμα.
Απογοητευμένη από τη μικρή της εξερεύνηση, η Άρυα κάθισε σε μια γωνία κι άφησε τα δάκρυα της να κυλήσουν. Γιατί την φυλάκισαν σ' αυτό το απαίσιο κλουβί και της είχαν πάρει όλες τις αναμνήσεις της; Είχε κάνει κάτι τόσο κακό ώστε ν' αξίζει τέτοια μοίρα; ΒΟΗΘΕΙΑ φώναξε πάνω στην απελπισία της ΒΟΗΘΕΙΑ! Βγάλτε με από δω. Σας παρακαλώ...ψυθίρισε μέσα στους λυγμούς της. Κουλουριάστηκε στο πάτωμα και συνέχισε να κλαίει μέχρι που την πήρε ο ύπνος.
◇◆◇

Γεια σας! Νέο βιβλίο μιας και είμαι πολυασχολος άνθρωπος! Λογικά το πρόγραμμα δημοσίευσης των κεφαλαίων και στα 2 βιβλία μου θα είναι κάθε μια με δύο βδομάδες το πολύ. Ελπίζω να σας αρέσει η νέα μου ιστορία fan fiction για το Λαβύρινθο. Η φώτο είναι προς τιμήν της κατσικουλας στο κλουβί και το βιντεοκλίπ το έβαλα επειδή μου θυμίζει πως άρχιζε η ταινία (ο Λαβύρινθος φυσικά!😜). Σχολιάστε ακόμα κι αν δε σας αρέσει και πείτε μου γιατί για να βελτιωθώ ο άνθρωπος! Και ένα αστεράκι δε θα έβλαπτεεεε 😏
Υ.Γ. Είχα ξαναγράψει λίγα λόγια από τον συγγραφέα αλλά κάτι έπαθε το κινητό μου και σβήστηκε 😳. Όπως και οι εικόνες επάνω⬆😳. Τέλος πάντων απολαύστε το 1ο Κεφάλαιο!