KANKAMIN SEVGİLİSİ~2

6~ Gerçek hikaye yeni başlıyor

 Annem beni ekmek almaya yolladı. Pandalı ev pijamam, çirkin yeşil kazağım, evden çıkarken öylesine üstüme geçirdiğim Annemin Pembe hırkası ve saçma sapan yapılmış ev topuzumla kimsenin beni görmemesini umarak evden çıktım. 

 Giderken kimseye yakalanmadım ama dönüşte Bora'yı gördüm. Uzaktan hafifçe gülümsedim. Aynı şekilde karşılık verdi fakat hala kötü durumdaydı. Dürüst olalım kimse o ve Seda'nın böyle bitebileceğini ne biliyordu ne de bekliyordu. Yanından geçip gitmek yerine konuşmayı seçtim.

"Selam."

"Selam." Pekala garip sessizlik.

"Şey..." nasılsın diye mi sormalıydım yoksa hala bir düzelme yok mu diye mi? pekala bunu sorgulamak bile yanlıştı."... Nasılsın?" Sesim de soru gibi zorlama çıkmıştı. lnd olsn.

"İyi, sayılır...Sen?"

"iyi. Sanırım." nefesimi serbest bıraktım.

" Berbat öyle değil mi?" aynı anda ve ufak gülüşme.

"Ah, bu hale nasıl getirebildik herşeyi?"

"Bora, bunların hiç birinde senin suçun yok biliyorsun değil mi?"

"Senin de yok? ama duruma bak.""

"Düzelmesi için çabalıyorum ama şey..." telefonu salladım." Şuanda elimden gelen bir şey yok." Aynısını yaparak telefonunu salladı.

" Benim de öyle." Gülümsedim.

"Okulda görüşürüz Bora."

"Görüşürüz."

 O sırada ikimizin kafasındada aynı soru vardı; Yarın okulda ne olacaktı? Açıkça ortada bir savaş vardı ve iki yakın arkadaşım arasında taraf seçme zorunda kalabilirdim ayrıca şuanda bana yardımcı olacak bir Berk'te yoktu.

NELERE SEBEP OLMUŞTUM?

Haklısın hepsi senin suçun

İç ses, sana ihtiyacım varken neredeydin ve neden şuanda en boktan şeklinle geri dönüyorsun acaba?

şey bana bir ay kadar önce internette semptomları araştırıp 'depresyon' adını verip rafa kaldırdığından beri susuyordum. Şimdi geri döndüm. Hadi gerçekçi olalım Boktan önerilere ihtiyacın var.

Neden kaldırdığımı hatırladım sanırım.

çok geç.

Derin bir nefes aldım. Eve geri döndüm ve ekmekleri anneme verip odama çekildim. Nasıl düzeltecektim tüm bunları? Telefonumu tekrar elime aldım.

cevap vardı. Sonunda cevap vermişti. Cevabı açtım.

Berk ^^

Özür dilemek bir şey değiştirmiyor. Özür dilerim. Böyle olması lazımdı.

ve sonra profil resmi gitti. Engelledi. Telefonu düşürdüm ama ayağıma düştü. Hem ayağımın acısıyla hemde mesajla ağladım ama daha çok ayağımın acısıyla. Kafam kadar note 4 düştü ayağıma tabiki de ağlayacağım.

Kendini kandırıyo arkadaşlar mesaj fena koydu tabi.

Nasıl olurda, Özür dilemek bir şey değiştirmiyor dedikten sonra özür dilerim der ve engeller. Dengesiz misin oğlum sen? Kafamı bir kaç kere duvara vurarsam uyanır mıydım?

Pekala saçmalamaya başladım. Yarın ne olacak şimdi? Yani yarın ne yapacağım? Arkadaaşlarım yok, Berk yok- bekle. Bora var. Sonuçta ikimizde ortadakaldık. Kanka pava yapmamız lazım. Öyle değil mi sonuçta?