Mahalledeki Sevgilim

Gerçeklerle Yüzleşme

Tuğçe'nin Ceylan diye bağırmasıyla yerimden sıçramıştım.Tuğçe'nin yanıma hızlı hızlı gelişi kavganın habercisiydi.Ama hicbirsey beklediğim gibi olmadı Tuğçe bağıra bağıra,kavga ede ede konuyu çözmeyi seçmemisti.Kulağıma doğru yaklaştı ve Burağ'ı buradan yollar mısın?Seninle artık konuşma vaktimiz geldi sadece ikimiz konuşalım dedi. Bende kafamı sallayaraktan tamam dedikten sonra Burağ'a döndüm ve;
"Burak kusura bakmazsan bize biraz izin verir misin?Bizim konuşmamız gereken bir konu varda..."
"Öyle olsun bakalım akşam görüşürüz müyüz peki?"
"Elbette neden olmasın? Söylüyeceklerini merak ediyorum zaten.."
"Peki o zaman görüşürüz"
"Bayy dedikten sonra o giderken ona uzun uzun baktığım sırada Tuğçe tamam gitti Ceylan hadi artık konuşalım.
(Tuğçe)
Konuya nereden nasıl girsem şuan bilmiyorum.Direk sana sorsam mı yoksa olayları tek tek sana anlatsam mı bilemedim...
(Ceylan)
Bence soru cevap şeklinde gidelim ikimiz içinde daha kolay olur.
(Tuğçe)
Peki o zaman.
Tuğçe nin ses tonu birazyükselerekten;"Annemi niye öldürdün Ceylan? Onun sana ne zararı oldu bana olan hıncını niye ondan çıkardın? Onun suçu neydi Ceylan??? Cevap versene konussanaaa!!!! Önümde duran sudan bir yudum alaraktan;"Ne öldürmesi ya sen ne sacmalıyorsun anneni ben öldürmedim.Ayrica böyle birşey yapabileceğimi nasıl düşünürsün?
"Sen yaptın tabikide kopya kağıdımı senin tarafina attığım zamanda bana ne demiştin hatırlıyor musun? O sözlerinden sonra ben senden herseyi beklerim ayrıca seni bizim evi yakarken görenler var peki buna ne diyeceksin?"
"Bir dakika ya o evde annende mi vardı senin?"
"Yani yaktığını kabul ediyorsun.Evet benim zavallı annem felçli haliyle o evdeydi."
Tuğçe ' nin dediklerini duyduktan sonra ömür boyu çekeceğim bir vicdan azabının içine girmiştim sanki.Kalbim o an sanki durmuş gibiydi.O evde meğer felçli annesi varmış.Ne yani şimdi ben katil mi olmuştum? Hayır olamazzz ben katil olamam bunu yapmış olamamm diye düşüncelerimle boğuşurken Tuğçe'nin ve arkadaşlarının bağırmasıyla yerimden bir kez sıçramıştım.Kafamı döndüğümde gördüğüm manzara hiçte hoş değildi.Okuldaki bütün öğrenciler bana doğru bakıp Katil Katil diye bağrıyorlardı.Haklı oldukları için bağıramıyordum da Cafenin içinde tek başıma çaresiz bir şekilde kalmışken aralarından"Yeter artık ne yapıyorsunuz siz burada"diyen bir ses duydum bu ses Burağ'ın sesiydi.Kafamı döndürdüğümde Burağ'ın hızlı adımlarla yanıma doğru geldiğini gördüm.Sessizce kulağıma doğru eğildi ve "Şimdi benimle buradan el ele çıkacaksın ve başın dik olucak tamam mı?Kimsenin dediğini kafaya takmak yok Ceylan tamam mı?"
Burağ'ın bu hareketine mi şaşırsaydım,yoksa katil olduğumun gerçeğine mi şaşırsaydım bilmiyordum.Iki sorunun arasında gidip geliyordum Burağın beni dürtmesiyle kafamı sallayaraktan tamam dedikten sonra işin en zor kısmına gelmiştim.
Daha cafeden adımımı atar atmaz.Yüzüme bakıp tükürenlerin,tükürmeyin yoksa sinirlenip sizide öldürebilir diye bağıranların sesinden bayılmış olmalıyım ki gözümü açtığımda hastanedeydim.Kafamı sola çevirdiğimde ise Burağ'ın koltukta oturmuş bir şekilde bana baktığını görüyordum.Ben Burağ'a bakarken Burağ'ın bana bakışları Bir anda değişmişti.Gözlerinde artık telaşı değil ciddiyeti görüyordum.