W szponach wojownika

Rozdział 2

- Potrzebujesz pomocy?- zapytał mrużąc oczy

Gwałtownie się podniosła, po czym niepewnie przyjęła zaoferowaną jej dłoń. Przyjrzała się uważniej nieznajomemu. Nie dała by mu więcej niż 17 lat, ale zwracając uwagę na dystans w jego głoście i wyniosły chód musiał zajmować wysoką pozycję.

-K...Kim jesteś? - zapytała niepewnie czujnie go obserwując

- Jestem kapitanem 10 oddziału gotej 13, Hitsugaya Toushiro- przedstawił się - Mam cię zaprowadzić do kapitana dowódcy.

Po tych słowach odwrócił się i zaczął odchodzić nawet nie sprawdzając czy za nim podąża. Gdy oddalił się już od niej na dobre 4 metry, zaczęła iść. W drodzę do siedziby głównej gotej 13, musieli minąć Rukongai. Dziewczynę poruszyło widoczne ubóstwo tej dzielnicy. Gdy dotarli do seireitei nie mogła uwierzyć własnym oczom. Nie rozumiała jak to możliwe by graniczące ze sobą ziemie aż tak bardzo się różniły. W końcu dotarli do sali narad kapitanów. Wszyscy już na nich czekali. Dziewczyna zaczęła dziękować w duchu ,że jej kimono zdążyło po drodze wyschnąć.

- Pewne okoliczności zmusiły mnie do zwołania tej narady z twojego powodu.- zaczął staruszek z siwą brodą ,gdy Hitsugaya zajoł swoje miejsce. - Wiesz z jakiego powodu?

- Nie mam pojęcia. - odpowiedziała pewnie patrząc mu w oczy

- Jak się nazywasz? Jak zginęłaś?- pytał dalej

- Ale jak to...zginęłam? Co masz na myśli?- zapytała ze zdziwieniem

-Znajdujesz się właśnie w społeczności dusz, gdzie żyją bogowie śmierci i gdzie trafiają dusze zmarłych.- wyjaśnił na spokojnie

Nagle zaczęła sobie przypominać. Ciemna uliczka, goniący ją mężczyzna, błysk noża. Po jej policzku spłynęła łza. Szybko ją wytarła wierzchem ręki. Drzwi we framugach zaczęły się trząść. Ogarnęła ją wściekłość. Nie rozumiała jeszcze dlaczego odczuwa tak silną nienawiść. Po chwili wszystko pochłonęła ciemność...