Adına şiir sokakta lakabı takılıp sokaklarda duvarlara yazılan hiçbir dizeler şiir olamadı belkide, güzel olmadığından değil yerini bulamadığından. Hangimiz o duvarlara yazdığımız dizeleri okutturabildik kalbimizdekine ? Ya da kim gelip bir dörtlük okudu o duvarlarda bu güne kadar ? Kaybolmuş bir kaç kelime ve etrafında sarhoş olmuş noktalama işaretleri ve bunları yapayalnız duvarlara yazan çaresiz birkaç biz. Tamamen bu.
Şiir bu değildi aslında , meğerse gökyüzümden bana bakan yıldızlarmış şiir, cam kenarında düşündüklerimmiş. Ağlayıp ta gözyaşlarımı silemediklerim. Her gece rüyama giren o insanmış şiir. Bütün bir geceyi melodiye çeviren, her tonunda sarhoş olduğummuş aslında..
Meğersem;
Şiir senmişsin..
Ve meleğim, gerçek şu ki benim için şiir,sokakta değil; taki sen dışarı çıkana kadar. ..
