Anonymously 1

21 1 0
                                    



I'm not crazy or dangerous, just a bit eccentric and lonely. -Emma Forest

---

「Eira」

Kaka-landing pa lamang ng eroplanong sinasakyan ko-or should I say, namin ni Torie.

The trip was pretty exhausting but worth it naman dahil nakarating na rin kami sa wakas sa Astron, ang capital ng kontinenteng Cigoweth. Ito rin ang bansang sinilangan at kinagisnan ni Torie, kaya I know how much she loves this country.

Nauna akong lumabas sa eroplano habang nakasunod naman sa likuran ko si Torie. The moment I stepped foot outside, I instantly felt at ease.

I looked at the blue sky above me while inhaling the luxurious fresh air that's passing through. And again, I didn't pay any attention to the strangers around me. Pansin kong kanina pa sila panakaw-nakaw ng tingin sa direksyon ko kahit na noong nakasakay pa lamang kami sa eroplano.

I just fought the urge to punch their stupid faces. Good thing my patience worked, though.

"EIRA!! Anong tinanga-tanga mo diyan? Halika na nga rito!" sigaw ni Torie the Great Epal. God, her voice's like a megaphone.

I irritatedly looked at her direction. Laking gulat ko na lamang nang makitang she was standing meters apart from me. Nahuli na pala ako, at ako na lang ang nag-iisang taong naririto. Naka-alis na ang ibang pasahero.

Shit, so all along.. I was just standing here like an idiot?

I shook my head furiously. I don't hella care. Hindi na ako sumagot sa kay Torie dahil tinatamad akong magsalita at tinalikuran na rin niya naman ako at umuna. I just silently and casually followed behind her while dragging my strolling bag hanggang sa nakarating kami sa parking lot.

Hindi ako nagulat nang may sumalubong sa aming kulay itim na limousine at isang lalaking naka-suit. If sosyalan ang pag-uusapan, si TORIE na kasi yan and there's nothing I could do to change that.

"Good morning Lady Torie and Lady Eira, I am Edgar. Please give me your baggages at sumakay na po kayo sa limousine." he said full of respect and professionalism

Walang imik-imik ko namang ibinigay sa kanya ang bagahe ko na isa lang namang stroller bag unlike Torie's who got 5 baggages. Well, ano pa bang aasahan ko?

Pinagbuksan niya ng pinto si Torie na umunang sumakay sa limousine bago ako sumunod. Pagkapasok ko sa loob ay okay naman kahit papaano. Sorry daw ba ha? I am not easily impressed by luxurious things.

Ngunit nang dumako ang tingin ko sa isang higanteng stuff toy na rabbit ay namangha ako.

It was sitting on one of the limousine's chair and all I could say is that... It really looks cute, fluffy, huggable and punchable. AND I WANT IT.

Mukhang nabasa naman ni Torie ang iniisip ko dahil bigla siyang natawa. "Ohmyy.. I didn't know your still into those things, Eira. But don't worry, sayo na yan."

Saglit na kumislap ang mata ko nang marinig ito. "Really?" kunwari casual na tanong ko "It's fine kung ayaw mo." But seriously that was a lie. No can do. It's not fine.

"Don't fool me, Eira. I know you want it. So can you just seriously please stop pretending. Ohwell, sayo naman kasi yan sa simula't sapul pa." sabi niya with a meaningful smile

Agad na nagkasalubong ang kilay ko. "And what's that supposed to mean huh?

"Secret." she replied "By the way, wanna stop by at a coffee shop or cafè Eira? I bet you're hungry."

Psh. Change topic.

Pero kung ano man ang rason niya, I won't budge or something. All that's important ay nasa akin na si Mr. Rabbit at kakain na rin kami sa wakas dahil kanina pa kumukulo ang tiyan ko.

"Sure coz' I'm dead hungry." I said as a matter of fact. And just like that, the case was closed. The topic was forgotten and I didn't ask any further questions.

。。。

Anonymous PrincessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon