Anonymous Princess

Ａnonymously ３

Don't underestimate the value of doing nothing, of just going along, listening to all the things you can't hear and not bothering. - A.A Milne

---

「Ｅｉｒａ」

"Simple." nakangising sagot pa ng butler na iyon sa akin "YOU."

Upon hearing his answer, gusto ko tuloy'ng matawa (sarcastically of course.) Who is he to kid around?

He narrowed his eyes on me. Mukhang naramdaman niyang hindi ako kumbinsido sa sagot niya, kahit na wala namang mababakas na ekspresyon sa mukha ko.

Buti naman at hindi pala 'ganun' kabobo ang butler na ito. Tsk.

"Me and my master are not joking around, Milady." sabi pa nito sa akin na sobrang seryoso and I slightly cringed, nang marinig ko ang salitang 'milady.'

Ayaw na ayaw ko kasi ng tinatawag-tawag ako ng ibang pangalan. I just wanted to be called by my name... Which is Eira.. Just Eira.

Pero ano raw? His master?

"What master?" you can hint curiosity in my voice, but it's not obvious.

He smiled meaningly before looking at the blind dude beside him. And I immediately got a hunch.

Uh-oh. Mukhang itong bulag pala, ang master ng butler na ito.

"Well then, let me take this pleasure to introduce my mast---" pormal na pagpapakilala sana ni Mr. Butler sa amo 'raw' niya nang bigla siyang pinigilan nito sa pamamagitan ng pagtaas ng kanyang palad sa ere

Yun bang, pang-panatang makabayan style. Aiish. Basta yun na yun.

Kaagad akong napatingin sa gawi ng 'master' daw ni Butler dude, especially when he took off his shades.

And my jaw almost literally dropped. Keyword: ALMOST.

Muntik akong napanganga nang makita ang kabuo-an ng kanyang mukhang.

ASDHAKDKDNDJ--! ANG GWAPO NIYA. MAS GWAPO PA SA BUTLER NIYA.

But since, I'm the Queen of Poker Face, (thankfully) hindi talaga halatang na starstruck ako sa kagwapuhan niya. Shhh~

Pabayaan niyo na nga ako. Minsan lang kaya akong um-appreciate ng mga lalaki.

My heart was beating rapidly inside my ribcage lalo na nung mataman niya akong tinitigan. Well actually, alam ko namang kanina niya pa ako tinititigan, kahit na noong nakasuot pa lamang siya ng shades.

I just feel it. Di ako feeler ah! At mas lalong hindi ako assumera ano!

But there's something off and mesmerizing about his eyes. It's hazel brown color is very beautiful yet mysterious and empty at the same time. His eyes are cold and expressionless, just like mine.

I do have this feeling deep inside of me, that they're somewhat familiar. And that there's more than there is to it.

But my thoughts were snapped back to reality when I heard him speak.

"I am Ciel Waldenburg." pagpapakilala niya with his cold, sexy and spine-chilling voice

Matapos niya itong sabihin sa akin ay laking gulat ko na lang nang bigla niyang kinuha ang kanan kong kamay at walang sabi-sabing hinalikan ito, bago niya muling ibinilik ang nakakatunaw niyang mga titig sa akin. 

"And it has been a pleasure to finally see you, Lady Eira Cristalle."

Hindi ako sumagot kasi hindi ako makapagsalita. Ramdam na ramdam ko pa rin ang malalambot niyang labi mula sa balat ng aking kamay. His touches are pure ecstatic. And--

Ohmygosh. Ano bang pumapasok sa kukote ko? WTF's happening to me?

I mentally shook my head disapprovingly. I need to wake up and stop this nonsense.

Hindi ko alam kung bakit, pero kaagad kong binawi ang kamay ko sa pagkakahawak niya sa marahan na paaraan. And even if it was just for a split millisecond, I saw that hurt flashed through his eyes. Pero ewan ko ba? I wasn't so sure.

Baka naman, namalik-mata lang ako dahil katulad ko, magaling din siyang magtago ng nararamdaman. Kung ako ang Reyna ng Poker Face, siya naman ang hari.

"So, ano ba talagang kailangan niyo sa akin?" pag-iiba ko ng topic marahil naa-awkward ako sa kanya, sa kay Ciel

And I was even more embarrassed about the fact that I thought he was blind. Geez. Kasalanan niya to 'eh. May pa shades-shades pa kasing siyang nalalaman. Ayan tuloy, napagkamalang bulag.

"About that.. Torie Ellener, told us to fetch you because you are staying at my master's mansion starting today." nakangiti pang sagot ng butler ni Ciel sa akin na tila ba hindi ito big deal

Kaagad na nanlaki ang mga mata ko nang marinig ang sinabi ng butler niya. Kaya this time, napanganga na talaga ako. Pero kaagad ko ring isinarado ang aking bibig. Baka mamaya, pasukan ng langaw. Delikado na.

"What?" I blurted out stupidly kasi hindi pa rin lubos na maproceso ng utak ko ang sinabi niya

I was just like.. Was he nuts? Why would Torie hand me over these guys And worst.. Titira raw ako sa bahay ni CIEL?!

Nagpakawala ako ng buntong-hininga. "May choice pa ba ako?"

"Definitely not." mabilis pa sa kidlat na sagot ni Ciel. Ni wala man lang kaemosyon-emosyon ang mababakas sa kanyang tinig at mukha ng sinabi niya ito.

I narrowed my eyes on him.

Hindi ko alam pero bakit mukhang desperado siyang sumama ako? Eh, napaka-trouble maker ko pa naman. Puro sakit lang sa ulo ang maidudulot ko.

Napa-isip na naman akong muli..

May mawawala ba sa akin kung sasama ako sa kanila? Oo, alam na alam kong hindi sila mapapakapagtiwalaan. It's normal, because I don't know them.

Pero I'm the kind of person who takes chances even if it means risking my life. At isa pa, curious at adventurous akong tao. Gusto ko ng thrill.

So why not?

Besides, the fact that they know Torie's name and last name is uhh.. Kinda convincing right?

Matapos ang ilang segundo ng pananahimik ko ay bigla akong nagpakawala ng isang buntong-hininga. "Psh, fine. I'll go with you."

Nagpalitan ng makahulugang tingin sina Ciel at ang kanyang butler. Para silang nag-uusap sa pamamagitan ng kanilang tingin. Huh, akala siguro nila hindi ko pansin. But I know something's fishy.

Their looks.. The expression on their faces.. It was like they finally bought home the bacon.

And should I be worried? Nah. Two-- oh I mean, three, can play this game.

。。。