Onu gördüm bugün. Zaten haftada sadece 1 kez görebiliyorum yüzünü. Arkamdan sarıldı bana. Yerimden sıçradım. "Korkma." diyerek kocaman bir öpücük kondurdu boynuma. Biz onunla hiçbir şeydik. Tam iş çıkışı beraber çıkabilmek için yanıma kadar gelmişti. O sırada işim bitmemişti; ama onun için bırakıp çıktım.
Öyle güzel siyahtı ki gözleri, insanı resmen günaha teşvik ediyordu. Ve öyle kızıldı ki saçları, içinde ateşi barındırıyordu. Pembemsi yanakları ben ona bakınca kıpkırmızı kesiliyordu. Bu yüzden bol bol bakıyordum ona. Yine de bilmiyordu. Ona olan duygularımı bilemezdi çünkü arkadaştık biz. Yani ben onun için öyleydim. Her pazartesi iş çıkışında gülümseyerek çıkardım, çünkü o beni görmeden hiç gitmezdi. Daha 18 yaşında hissettiğim bu duygulardan emin değildim. Pazartesileri 4 gözle beklerdim. Çünkü onu görecektim. Ve bugün pazartesi. Ve ben onu bugün yine gördüm. Gülümsememeye çalışarak gelmişti ve sarılmıştı. Sımsıkı hem de. O sarıldı ve içimden bir parça koptu. Sonra birlikte çıktık hastaneden. O servisine gitti ve ben kapşonumun altından hep onu izledim. Uzaktan. Ve bugün pazartesi. Ve bugün onu yeniden sevdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Satırlar
ChickLitKitap veya hikaye değil. Gerçeklerin ta kendisi. Bu bir yazarın değil, bir kızın değil, bir erkeğin değil... Bir insanın iç dünyası bu. Yazmak isteyip de yazamayan, söylemek isteyip de söyleyemeyen acının sözleri bunlar... Bazen bir şiirin virgülünd...
