Class 4-3 (On-hold)

EXPLANATIONS

A/N: Dedicated to PepperMintQueen93 for voting every chapters of this story. Thank you very much!

Eirryll's POV (Stratus)

Nagising ako dahil sa liwanag ng araw. I opened my eyes slowly.

My jaw almost dropped when I saw where I am. I sat down and continued to enjoy the scenery. Namangha ako sa tumumbad sa mga mata ko.

Ako'y nasa tabing dagat habang naka-upo sa punong katabi ko. Napatitig ako sa umaalong dagat.

'What the- paano ba ako napunta dito!? Ang alam ko lang nandilim yung paningin ko tapos wala, as in wala na akong maramdaman.'

Bigla nalang ako kinabahan sa naisip ko. Hindi kaya.. patay na ako? Tapos nasa-heaven na ako?Mariin akong napalunok nung' makarinig ako ng boses sa likod ko. 

'Jusko si papa God na ba itong nasa likod ko? 'O baka naman anghel tapos ipapatapon ako sa impyerno? Nako ayaw ko po!'

Kinakabahang napalingon ako. Ito na ba ang 'THE END' ng buhay ko?

.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.  

Then I saw a goddess standing behind me. Siguro si Aphrodite 'to.

"How are you?" Tanong niya. Sexy siya at maputi. Walang emosyon yung mukha niya pero mukha parin siyang dyosa.

"A.. ayos na..." Bigla namang tumunog yung tyan ko at naramdaman ko yung gutom. Napakagat ako sa labi ko. Nakakahiya!

*

"Grabe! Kaya pala parang kulang kami. Kasi nawawala ka na pala." Pahayag ko. Oo, si Clouie ang kausap ko. Kasama namin si ate Alexandria at kuya Uhiomaki.

"Tss, eh halata namang walang nakapansin dahil wala namang may paki saakin. Duh, part ako ng Invisibles kaya hindi na ako magtatakha kung walang nag-hanap saakin." Sabay irap niya.

Napayuko nalang ako. She's right. Walang nakapansin na nawawala siya. Even yung mga Invisibles. 

"Pero mas okay na wala ka doon. Kasi..." Sasabihin ko pa ba? 

"Kasi?" 

".. Kasi nag... Nag-patayan a-ang mga estudyanteng sa l-letrang 'C' nagsi.. nagsisimula a-ang pangalan..."

Nakayukong sabi ko. Everyone fell silent. 

"But why?" Tanong ni ate Alexandria. Napakagat ako sa ibabang labi ko. Just thinking about it makes me want to throw up and cry.

"Kasi.. i-inutusan sila. Tsaka k-kung hindi sila pa.. papatay, sila a-ang mamamatay."

May luhang tumakas mula sa mata ko. At nahihirapan na din akong huminga. Napansin 'kong tumigas ang ekspresyon ng mukha nila ate Alexandria at kuya Uhiomaki.