Bonus vrienden (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 19

Ook al was ze vrij toch was ook Eva om zeven uur al uit bed. En net op het moment dat ze haar kamer uitliep kwam Wolfs de kamer van Daniël uit gelopen.
'Hoe is het met hem' wilde ze meteen weten.
'Goed hoor, hij zit rechtop een beetje wakker te worden' stelde hij haar glimlachend gerust dat er geen reden was om zich zorgen te maken.
'Oké' glimlachte ze opgelucht dat het allemaal wel goed leek te komen met hem.

'Wil je dat ik thuis blijf' liep hij even later de keuken in waar zijn partner al op de bank zat met haar zoontje bij haar op schoot.
'Hoeft niet, wij redden het wel he vent' aaide ze het jochie over zijn haren. 'Dank je wel' was ze wel blij met het feit dat hij zich om hen bekommerde.
'Als er iets is kun je me gewoon bellen he' dronk hij snel zijn koffie op omdat hij al aan de late kant was.
'Ja' knikte ze bevestigend.
'Wel doen he, ook al is het voor niks' drukte hij haar op het hart dat het niet uitmaakte.
'Ja' knikte ze wederom maar nu met een kleine glimlach.
'En jij' richtte hij zijn aandacht nu op het kleine jongetje. 'Lief zijn he voor mama' gaf hij hem een tikje op zijn neusje.
'Daantje altijd lief' antwoordde hij wijs.
'Ja he bij mama is Daantje altijd lief' deed Eva er nog een schepje bovenop.
'Nha bij Wolfs ook wel toch' was die het er niet mee eens. 'Je bent toch mijn grote vriend' knikte Wolfs enthousiast naar hem.
'Ja hele grote' rekte hij zijn armen wijd open.
'Goed zo. Tot vanmiddag' nam hij afscheid van het tweetal die hij vervolgens beide een bord met een broodje voor schotelde en zijn eigen naar binnen propte.
'Doei Wolfs' kreeg hij nog als reactie terug terwijl hij al onderweg was naar boven om naar het bureau te vertrekken.

Na het ontbijt had ze Daniël op de bank achtergelaten waarvoor ze de televisie aan had gezet zodat ze zelf nog het één en ander kon gaan doen. En eventjes televisie kijken kon hem heus geen kwaad. Hij was na een half uur dan ook alweer in slaap gevallen, zo vermoeid was hij. Het zorgde er wel voor dat Eva gewoon even rustig door kon rommelen en doen zonder dat ze constant op moest letten met wat haar zoontje aan het doen was en hij zich niet te druk zou maken.
'Mama ik spelen' kwam hij anderhalf uur later ineens vanzelf omhoog.
'He liefje en waar wil je mee spelen dan' keek ze verrast op dat hij ineens zo bijgetrokken leek te zijn van het dutje.
'Blokjes' hield hij zijn hoofd smekend een beetje schuin. 'Huisje maken' probeerde hij zijn moeder zo over de streep te trekken.
'Met je lego dus. Als je niet alles door de keuken gooit en gewoon daar blijft mag het wel' ging ze ermee akkoord. Soms als hij met zijn lego had gespeeld maar ook weleens met zijn racebaan dan lag het overal door de keuken heen verspreid. Zelfs tot onder het gasfornuis en het aanrecht aan toe en ze had net alles opgeruimd dus daar had ze niet echt zin in.
'Maken niet rommel' benadrukte Daniël nog even voordat zijn moeder zich zou bedenken waarna ze lachend knikte dat het goed was. Zo had hij tenminste ook even wat te doen en de hele tijd televisie kijken was ook niet goed en dat mocht hij anders ook niet. En hij wist hoe boos zijn moeder kon worden als de blokjes overal en nergens lagen terwijl hij bij zijn speelgoed had zitten spelen. Wat er dus op duidde dat hij ermee had gegooid en dat mocht niet wist hij maar al te goed.
'Mama is even boven de was aan doen oké' vertelde ze hem voordat hij aan de slag ging zodat hij wist waar ze was. Hij wist dan ook dat ze zo weer terug beneden zou zijn en dat hij best even kon wachten als hij wat wilde vragen zonder dat hij haar hoefde te gaan zoeken boven.

'Tijd voor een lekker broodje' kwam Wolfs de trap af terwijl Eva juist net twee borden uit de kast haalde om wat te eten te maken voor Daniël en haar zelf.
'Tosti' treurde Daniël die het net bij zijn moeder voor elkaar had gekregen dat ze een tosti voor hem zou maken.
'Tosti, broodje kip is toch veel lekkerder' haalde Wolfs verbaasd een broodje uit de zak die hij op tafel legde.
'Ha jammie' was het ventje al om bij het horen wat Wolfs had meegenomen.
'Bofkont' drukte Eva een kus op zijn wangetje nadat ze drie borden op de tafel had gezet maar nu dan leeg zodat Wolfs zijn broodjes erop konden.
'Zo lekker' jubelde het ventje ongeduldig omdat Wolfs zijn broodje in stukken snee omdat het anders voor hem te groot was om alleen al vast te houden.
'Kijk eens jongen' kreeg hij lachend het bord voorgeschoteld waarna hij meteen aanviel. Tot Wolfs opluchting bleek Daniël toch wel iets culinairder te zijn dan zijn moeder.
'En voor jou' grijnsde hij terwijl hij zijn hand opnieuw in de zak liet glijden terwijl Eva hem afwachtend aankeek of ze ook zo'n lekker broodje zou krijgen.
'Een overheerlijk broodje kaas' haalde hij langzaam zijn hand terug uit de zak terwijl ze nu eigenlijk al wel een beetje teleurgesteld was, maar eigenlijk was het ook wel haar eigen schuld, zij wilde altijd iets simpels gewoon een broodje achterham of kaas.
'Kijk eens alsjeblieft' grijnsde hij nog steeds terwijl hij het broodje op haar bord legde.
'Pestkop' gaf ze hem een duw toen ze zag dat het helemaal geen kaas was maar ook gewoon kip net als die van haar zoontje.
'Geintje' vond Wolfs zijn eigen grap vooral heel erg grappig.
'Het is dat er kleine oortjes bij zitten want anders had ik je voor heel iets anders uitgemaakt' keek ze hem gemaakt boos aan. Goed te pakken had hij haar in elk geval wel.
'Vertel eens' glunderde zijn twinkel ogen.
'Echt niet' schudde ze ijverig haar hoofd.
'Je dacht wel echt he dat het kaas was' was hij er nog altijd trots op dat het hem gelukt was. 'Ik zag het aan je gezicht hoor dus ontkennen heeft geen zij' benadrukte hij toen ze geen antwoord gaf.
'Lul' siste ze naar hem over tafel heen. 'Je deed het gewoon expres' gooide ze er achteraan.
'Ja natuurlijk' kwam hij niet meer bij van het lachen. 'En dat ding wat je net noemde mag je best hebben hoor' grijnsde hij nog steeds van oor tot oor.
'Wolfs hou op' riep ze wanhopig uit omdat hij haar zo te pakken had.
'Oké oké maar alleen omdat ik anders alleen zit te eten want ik moet zo wel weer terug naar het bureau' gaf hij zich over na nog even naar haar gegrijnsd te hebben waarna ze beide aanvielen op hun broodje net als Daniël die inmiddels al een stuk naar binnen had gewerkt.

Allemaal nog een gelukkig nieuwjaar!!! Ik ga proberen vanaf maandag weer elke dag te posten...