Bonus vrienden (flikken maastricht story)

Hoofdstuk 32

Opnieuw werd ze wakker terwijl de wekker nog altijd niet afging en dus rolde ze opnieuw om, om te kijken hoe laat het was. Nog een kwartier. Bij het terug rollen, rolde ze automatisch tegen Wolfs aan die haar al die tijd had liggen te bekijken. Hij was al zeker een kwartier wakker maar genoot van haar, zelfs als ze sliep. Verbaasd keek Eva onder de deken om er zeker van te zijn dat ze haar pyjama nog aanhad zoals het aanvoelde. Iets dat ook bevestigd werd toen ze onder de deken keek. Maar waarom lag Wolfs dan in haar bed?
'Hebben wij niet eh' keek ze dan ook vragend op naar haar collega die haar nog steeds bekeek maar wel met een glimlach.
'Nee' schudde hij lachend zijn hoofd. 'Je was moe, wilde slapen' vertelde hij haar wat er 's avonds had plaats gevonden.
'Oh' reageerde ze in eerste instantie verbaasd. 'Ben je nou boos' keek ze hem onzeker aan. Ze wilde niet dat hij nu boos op haar zou zijn omdat zij niet wilde.
'Natuurlijk niet' schudde hij verbaasd zijn hoofd. Hoe kon ze dat nou denken. Hij was juist blij dat ze nee zei als ze niet wilde. Liever dat dan dat ze het deed tegen haar zin in omdat ze geen nee durfde te zeggen. Nee daar moest hij niet aan denken.
'Maar je kroop wel tegen me aan en dus ben ik maar gebleven' verantwoorde hij zich waarom hij toch in haar bed lag.
'Oh oké' leek ze het te begrijpen ook al bleef het raar dat ze in één bed lagen zonder dat ze seks hadden gehad.
'Ik ga eruit. Slaap lekker' drukte Wolfs een kus op haar wang waarna hij de wekker vast uitdrukte voordat die af zou gaan.
'Ohja ik ben vrij vandaag' liet Eva haar hoofd op het matras vallen nadat Wolfs onder haar vandaan schoof.
'Kun je toch lekker nog even slapen. Ik zal even bij Daniël kijken' streelde hij zachtjes haar wang waarna hij haar slaapkamer verliet. Wat hield hij toch enorm veel van deze vrouw, alleen zou hij haar dat nooit kunnen vertellen en zou het altijd een geheime liefde blijven.

Nadat hij was wezen vertellen dat Daniël ook nog lekker lag te slapen deed ze zelf ook nog een poging om nog wat te slapen. Iets dat ze al snel opgaf en haar bed uit kroop. Anders ontbeten ze ook altijd met z'n alle ook als ze vrij was dus het was eigenlijk niks dat ze nu nog in bed was blijven liggen.
'He, ben je er toch maar uit gekomen' keek Wolfs verbaasd op toen ze de keuken in gestrompeld kwam.
'Kan niet meer slapen' plofte ze aan de tafel neer waar hij zijn ontbijt naar binnen zat te werken.
'Kopje thee' schoot hij gelijk overeind om het voor haar klaar te maken voordat ze antwoord had kunnen geven.
'Dank je' nam ze dankbaar de mok van hem aan.
'Wil je ook een broodje' was hij al terug naar het aanrecht gelopen.
'Nee dank je, ik eet straks wel met Daantje' schudde ze haar hoofd. Anders zou hij zo alleen zitten te eten dadelijk en dat wilde ze niet. Ontbijten deden ze altijd met elkaar behalve nu hij nog lekker lag te slapen.
'Hier kun je toch geen nee tegen zeggen' schotelde hij haar een vers croissantje voor die rijkelijk bedekt was met kaas.
'Oh lekker' keek ze dan ook verrukt op.
'In de oven liggen er nog meer voor als Daantje straks ook wakker is' vertelde hij haar glimlachend. 'En in de koelkast staan twee glazen verse jus' was hij nog niet klaar.
'En waar hebben we dat aan te danken' glunderde Eva bij het vooruitzicht dat ze voor straks nog meer lekkers had.
'Gewoon. Ik wilde jullie een beetje verwennen met iets lekkers. En die jus krijg je toch elke dag' haalde hij zijn schouders op. Dat was waar, elke ochtend stond hij drie glazen jus d'orange te persen voordat hij de broodjes voor het ontbijt klaarmaakte voordat Eva en Daniël naar beneden kwamen. Ze konden dan altijd zo aanschuiven zonder nog iets te hoeven dan. Het maakte hem niet uit, hij zorgde graag voor ze.
'Je bent lief Wolfs' drukte Eva in een reflex een kus op zijn wang. Ze was hem ook gewoon oprecht dankbaar wat hij allemaal voor hun deed. Al waren het soms maar de kleinste dingen, maar het ging om het gebaar. Nooit was iets hem teveel en nooit zou hij nee tegen haar zeggen als ze hem vroeg iets voor haar of Daniël te doen. En daar was ze hem dankbaar voor.
'Het is toch goed gekkie' zag ze een lichte blos op zijn wangen. Zij, Eva van Dongen had hem, Floris Wolfs in verlegenheid weten te brengen en dat terwijl het niet eens haar bedoeling was.
'Ik ben naar het bureau. Geef je Daantje straks nog een kus en dikke knuffel van me' drukte hij nu een kus op haar wang. Aangezien hij normaal altijd al op was deed hij het zelf maar het ventje lag nog te slapen dus droeg hij Eva op het te doen.
'Wel echt doen he anders denkt hij straks dat ik hem vergeten ben' drukte hij haar op het hart voordat hij zijn spullen bij elkaar raapte en de trap op verdween naar boven toe om naar het bureau re vertrekken. Haar alleen in de keuken achterlatend.

'Mama' hoorde ze Daniël langzaam de trap afglijden.
'Mama is in de keuken' riep ze terug naar hem terwijl ze de tafel dekte voor hun samen. Ze had zeker nog een halfuur aan de tafel voor zich uit zitten staren. Denkend aan van alles en denkend aan helemaal niks.
'Mama uit de bed' hobbelde het ventje de keuken in toen hij eindelijk beneden was.
'Mama kon niet meer slapen' tilde Eva hem op om hem vervolgens uitgebreid te knuffelen. Normaal gingen ze altijd samen naar beneden. Of zij wekte hem of hij stond vanzelf bij haar in de slaapkamer als hij wakker was.
'Waar papa nou' keek hij teleurgesteld de keuken rond of er ergens niet nog iemand was.
'Papa is naar zijn werk' vertelde ze de peuter.
'Maar Daantje niet papa zien' snapte hij er helemaal niks van.
'Jij was nog lekker aan het slapen toen papa al wegging maar je krijgt wel een dikke kus en knuffel van papa' drukte ze een stevige kus op zijn wang waarna ze hem nog even stevig vast hield voor een knuffel. 'Papa komt vanavond weer thuis he' probeerde ze hem wat op te vrolijken. Hij was echt helemaal uit zijn doen bij het idee dat zijn vader al weg was voordat hij hem had gezien. Het kwam dan ook zelden voor dat, dat gebeurde.
'Kom papa heeft wel een lekker ontbijtje gemaakt voor jou' zette ze hem in zijn stoel waarna ze de croissants tevoorschijn haalde.
'Ja lekker, papa lief' klapte hij enthousiast in zijn handjes. Het feit al vergeten dat zijn vader weg was gegaan voordat hij hem had gezien.
'Zeg dat vanavond maar tegen papa he' aaide Eva hem door zijn haartjes waarna ze beide aanvielen op het heerlijke ontbijt dat hij voor ze had gemaakt.