Yarış : Kayıplarıyla Kazanan

2

İçindeki benliğinin seni uzak diyarlara götürmesi  dileğiyle..

SsS

2

1

3

'Sessiz fısıldamalar ile kendimden geçerken bu metinleri yazıyor olacağım. Bu sayfayı okuduktan sonra kitap ile aramızdaki bağı kopar. Eskimeye yüz tutacak olan bu kitap ile birlikte olmak istemiyorum. Ama sözü unutma sayfa bitince koparmalısın.'

Hadi ama bir kitabın büyüsüne kapılıp sayfayı okuduktan sonra yırtmak fazla mantıksızdı! Yırtılmasını istediğini belirtiyorsa sayfayı bitirmeden yapabilirdim. Sayfayı koparmaya başlarken çıkardığı haşırtı beni hiç rahatsız etmemişti. Üstelik bu davranışım sonucu kardeşimin garip bakışlarına ev sahipliği yapmıştı kitap sayfası. Sayfayı çimlere koyduktan sonra kitabı kapattım. Kardeşimin tekrar bana baktığını fark ettiğimde kin dolu bakışlarını izledim. Kitaplara zarar verilmesini hiç sevmezdi. 15 yaşına gelmesine rağmen hala kitapların can çekiştiğini ve okuyan kişi kitabı tamamen bitirdiğinde sessiz sessiz ağladığını iddia ederdi. Tabi biz buna her ne kadar inanmasak da.

"Neden bakıyorsun?" Umursamaz tavrımı ortaya koymak istesem de bakışları bir insanı öldürebilme niteliğindeydi. 

"Kitabı yırttın.." Cümlesini tamamlarcasına, "Onunda bir canı var." dedim. 

"Neden yaptığını gerçekten merak ediyorum." İlgileniyormuş gibi bedenini bana doğru çevirdi. 

"Kitapta sayfayı kopar yazıyor." Yanıma gelip kitabının adına baktı. Sanırım daha önce okuduğu için sayfanın sonunu gösterdi. 

'Yapma.. Vücut hiç baştan ayrılır  mı?' Omuz silkip sordum.

"Portakal suyu getirmemi ister misin?" 

İstemediğini söylediğinde ayağa kalkıp mutfağa doğru ilerledim. Elimde portakal suyu ile geri döndüğümde bir güvercinin gagası ile sayfayı dişlediğini gördüm. Yanına gidene kadar güvercin sayfayı götürmüş, bende elimde portakal suyu ile kalakalmıştım.