Tipik bir sonbahar sabahıydı. Adam kaldığı karavandan hırkasını alıp çıktı. Eftelyanın yanına doğru yürüyüp alnına bir öpücük kondurdu. Evleneli henüz birkaç ay olmuştu ama çok seviyordu Eftelya 'yı, çok başkaydı aralarındaki bağ çok güçlüydü, samimiydi. Adam canından çok seviyordu onu. Zaten o güne kadar canım dedikleri canını almıştı.adamın güzel gülüşünün nedeni de buydu. Çok acı çekmişti , üzerine bunlar uzun zaman dilimleri ile birleşince adamın acısı zamanın tatlılığı ile harmanlanıp karanlığa büründürürken geleceğini eftelya aydınlatmıştı. Sanki Tanrı haline acımıştı adamın. Oturdu eftelyanın karşısına baktılar birbirilerine ortada yanan ateşden başka dostları yoktu hava ayazdı. Adam genelde suskundu konuşamazdı görünce onu Gözleri anlatırdı ne demeye çalıştığını . Baktı ona eftelya ve o kadifemsi ses tonu ile konuştu ;
-Sarılalım mı ?
Adam bi süre gözlerinin içi Güler bi şekilde kadına baktı yanına gidip oturdu. Sessizdi açık bir gecedeydiler , bir ara yıldızlara daldı gözleri kadının adam da merak etmişti kendine sordu ?
-Nasıl bir sonsuzluk diğer bir sonsuzluğa böyle güzel bakabilir ?
Bir gün herşeyin güzel olacağına inanırdı adam , adamın herşeyi eftelya idi , eftelya cennet gibiydi. Adam derin bir of çekti bir sigara çıkardı cebinden eftelya ona baktı
- ne olur içme dedi
Adam elindeki sigarasına baktı ve kırdı sigarayı tekrar düşündü Uğruna ailemi , dostlarımı karşıma aldığım her gün içmeden duramadığım bi şeyden nasıl böyle vazgeçtim dedi kendi kendine. Sustu
- eftelya hadi uyuyalım .
Karavana geçtiler ardınsıra geçtiler göz göze geldiler yatağın içinde sustular o gece uyumadı adam , ona başka birinin zarar vermesinden korkuyordu kendi canı bile ondan önemsizdi saat 4:30 gibiydi
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Eftelya
RomanceNormal bir aşk hikayesi gibi seyreden durum daha sonra hiç beklenmeyecek şekilde hal değiştirecek
