Eftelya

Düşsel aşk

  Düşsel aşk;
Eftelya
Adam gözü dönmüş halde içindeki çocukları öldürmüştü. Oysa ki ne okyanuslarda oynardı o çocuklar. Adam hep damarlarından deniz aksın isterdi denize karşı bir zaafı vardı. Çarşaf gibiyken rüzgarsız birden bir karayel coşturdu dalgalarını. Umutlar da tükeniyordu. Sahi bi aşk nasıl perişan eder böylesine bir insanı. Ve sonrasında insanları. Anlatılamayacak şeylerden biri haline geldi buda her kara sevda gibi. Adam sabahı etti bir banka oturdu. Şarjı yoktu. Kafasının içinde neşet baba çalıyordu. Dinleyemedi ama aynı duyguyu hissetti. Martıları izledi usulca öyle özgürdü ki hepsi bir kara sevdaya hapsolmak ne demek bir kez daha anladı adam. Nefes almak zor geliyordu artık. Anladı bu hayat bu kadardı işte. Bir pamuk ipliği kadar ince bir çizgide cehennem kadar derin bir aşk yaşamak. Sonsuzluğun ötesinde.
Ah dedi. Ah unutulmaz sevdalar dedi sahi bu sevdalar niye böyleydi bir insan bir insana nasıl böyle bağlanabilirdi. Dünya lan burası dedi. Eftelya yı bulmaya gitmeye karar verdi. Hastaneye doğru yola koyuldu. Bir taksiye bindi ki ne şans ise takside neşet baba çalıyordu.hastaneye vardı. Deniz ağlıyordu bir bankta , deniz hassas kalbi olan bir kızdı dışardan bir kayayı yikabilirdi ama içinde bir karınca bile incitemezdi. Ne oldu dedi adam deniz başını kaldırdı kin dolu gözlerle ona baktı. Bizim doktor öldü dedi. Ağlamaya devam etti. Adam yanına oturdu elini omzuna koydu deniz ağladı adamın omzunda. Ve ilk defa 2 kalp bu kadar yakındı.