Eftelya

Bölüm 7
Uçsuz bucaksız yanlızlıklar acıtıyor içini adamın. Derin nefesler alıp sahile doğru yürüdü. Eftelya yı bulmalıyım dedi kendine. Bir sigara daha yaktı. Kimsesi kalmamıştı adamın. En büyük acı bu değil midir ? Neyse dedi adam neyse. Hastaneye dönecekti adam denizi görmek için. Ayağa kalktı ve yola koyuldu. Bir vapura binip hastaneye doğru yola koyuldu. Denizi izliyordu adam gözleri yaşlı bir şekilde. Birden bir ses işitti selam dedi. Gelen eftelya ydı. Adam durdu başını çevirdi gözlerine inanamadı kalkıp sarıldı. Ağladılar birlikte. Issızdı o gün vapur. Oturdular bakıştılar. Vapur limana yanaştı. Adam eftelya nin elini tuttu ve vapurdan indi hızlı adımlarla yürüyordu. Arkasını dönmesiyle eftelya nin kaybolması bir olmuştu. Adam anlamadı. Sonra hastaneye koşmaya başladı. Deniz ı buldu birden kemiklerini kırarcasına sarıldı. Deniz ne olduğunun farkına varamadı. Adam ağladı ve kollarında bayıldı denizin. Uyandı tekrar Deniz yanına geldi ne oldu neden öyle sarıldın dedi. Adam ;
Vapurda yanımdan kayboldun burda olduğunu tahmin ettim eftelya dedi. Deniz şaşırdı. Ağır bir ayrılık ve geçmiş sonrası birinin böyle sıkı sarılması hoşuna gitmemiş değildi ama anlam veremiyordu. Deniz adama döndü ve bir kahve içmeye gidelim mi dedi. Adamın gözlerinin içi güldü olur tabi dedi. Yere yığılan bir adam birden aslan kesildi. Kalktılar. Bir pastaneye Oturdular. Adam öyle bakıyordu ki sanki denizin yüreğine elliyordu bakışları. Deniz de içinden böyle sevildiği için mutlu olmamış değildi. Ama nasıl olabilir di ki böyle birşey. Kahvelerini içerken kadın İzmir e gideceğim dedi. Adam bende geleyim dedi. Deniz çok şaşkındı bu kadar bağlı nasıl olabiliyordu. Adam hem bak söz üvey babandan da söz etmeyeceğim dedi. Deniz bunu nerden biliyorsun dedi ? Gözleri doldu. Adamın içi kavrulmuş halde kahroldu. Kalktı deniz gitti. Bu nasıl bir muallaktı deniz ve eftelya aynı kişi miydi? Adamın kafası gene gidiyordu. Gün gelecek cinayetler eşitlenecekti büyük sevdalara.