Kısaca kendimi yani hikayedeki kızı tanıtıyım ::adim miray ( yılın ilk günü anlamını taşıyo üniversitede son sınıf öğrencisiyim)Gözlerimi açtığında annem basımda telaşlı gözlerle bana bakıyordu çünkü o yanginda n kurtulmak zordu ama çök şükür yaşıyorum tam olarak olayı hatirlamiyorum hatırladığım kadariyla odadan birden dumanlar yükseldi evde tekdim bilgisayar fişlerinden çıkmış sanirim ama beni kim kurtardı yüzünü hatırlayamıyorum ama sonunda alnında öptü ve allaha emanet ol dedi .ama ama o haramdi bana neden oldu bilmiyorum bize yakındaki yangin i görünce hemen geldi annemle konuşmaya başladılar annem sordu ne hatırladığını anlattım beni kimin kurtardığını sordum annemde bilmiyordu komşuların dediğine gore biri ateşin arasına dalmış ve beni alıp çıkarmış ondan başka kimse içeri girmeye cesaret edememiş . 3 gün hastanede kaldık sonra eve gittiğimde herşey kül olmuştu anılarım hatıralarım resimlerin günlüklerim arkadaşlarımla olan hatıra defterlerin hepsi kül olmuştu etrafta biraz gezinirken gözüme birşey çarptı hemen eğitim baktım ve benim acik mavi kuranim pudra seccadem ve pembe tesbihim hepsi üstüste duruyordu renkleri bile değişmemişti hemen aldım hepsini kokuları bile aynıydı hemen annemlerin yanına gittim ve onalara yardım ettim çünkü taşınıyordu bu yangın babam için kötü oldu tam işleri toparlamisken neyse bi tek katlı eve taşınıyordu çok güzel bir bahçesi vardı küçüktü tüm aile bir aradaydik babamın işinede yakın bir yerdi benim üniversite ye uazkti ama 45 dk kadar bi mesfeydi metro olmadığı için otobüsle gidiyordum gergin aynı yerde binip aynı yerde iniyordum babam işlerin iyi gitmediğini söylüyordu bende çalışma kararı aldım bir giyim mağzasinda çalışıyordum kendi harçlığını ve kardeşinin harçlığını cikariyordum babam bu durumdan memnundu ona destek oluyordum günlük rutinim biraz fazlaydı beni koruyordu sabah erkenden yola çıkıyor 8 de derste oluyordum 13.00 dersten çıkıp çalışmaya gidiyordum 21.00 iş cikisimdi eve gidip yemek yiyordum ve hemen derslere başlıyordu bu yıl son olduğu için kendini garip Hessediyordum bu kadar çalışmaya alışık değildim seneye meslek sahibi olaciktim mesleğini soracak olursanız doktorluk tm 18 yıldır bunu için çabalıyordu ve artık son yilimdi birgün yine tam sabah ezani okunurken kalktim hemen abdestini alıp sabah namazını kildim bir yasin okudum ve üzerini giğdim her zamanki gibi siyah Feracemi giyindim İstanbul desenli esarbimi yapıp kardeşim aseli uyandırdı oda çok yorgundu ama daha önünde uzun yılları vardı 6 sınıfa gidiyordu hemen kahvaltısı yapıp evden çıktım otobus bindiğinde her yer doluydu 22 23 yaşlarında bir erkek kafasını önüne eğip bana yer verdi ben şaşkini şaşkın etrafa biliyordum bu zamanda bu yaşta olan birisi nin yapmayacağı bir hareket geçtim oturdum ön çaprazında 30. 32 yaşlarında biri vardı bana sürekli bakıyordu ben aldirmiyordum ama korkmaya başladım durağa gelince otobüsten indim üniversite ye kadar biraz daha yürüyecektim ama biri beni takip ediyordu bu otobüs deki o adam on çaprazimda oturan gitgide yanıma yaklaşıyordu ve arkamda ıslık çalıyordu tam sokağın başındaki köşeyi döndüm arkadan. Yumruk sesleriyle birlikte hakaretler yağıyordu beni takip eden kişiye ordan uzaklaştım 1. 2evi geçtikten sonra bağırdım her kimsen teşekkür ederim dedim ve köşeden biri çıktı ve uzaklaştı bu otobüs deki o çocuk bana yer veren ne diyim valla iyi birisiymiş de neden beni yakın etki bu şimdi allah allah dedim yoluma devam ettim
