Ben ilk kavgamı onsekiz yaşımda yaptım.
Aklım, kalbime düşman oldu bir gece.
Beynimin ürettikleri, sevgiye dair ne varsa içimde, talan etti.
Öyle bir savaş oldu ki içimde...
Acıdan anılara uğradım.
Niye şimdi uğradığıma şaşırdılar.
Şaşıydılar;
Beni benden bilmeyip "ikiyüzlü" ilan ettiler.
Aklım "yalnızsın" diyordu, kalbim aksini.
İlk kavgamı on sekiz yaşımda yaptım ben.
Taşıyamadığım bir ismim vardı.
O kadar muhtaçtım ki bir yudum şefkate,
Biraz sadakat, azıcık hüzünlü bir çift göze,
Kucak dolusu şeker tadında bir sevgiye...
Muhtaçlığım aklıma zarar, kalbime ziyandı.
Bu savaşın sonu hüsrandı.
Öyle bir savaştı ki...
Diri kalan tek şey "öfke" oldu.
