Meçhul bir Düş'üm, meçhul bir zamandan gelen,
Siyah-beyaz Gri zamanlardan kaldım.
Tek ben kaldım,
Çocuksuz sokakların ortasında
Tek çocuk!
Elimde hep istediğim
Bir türlü küçükken sahip olamadığım
Pembe Pamuk Şeker!
Hem de Pembe!
Toz pembe hayallerim gibi ...
Gayri ciddi görüntüme tezatla,
Hep ciddiydi içimdeki çocuk!
Sadece büyümek istemiyordu,
Zaten yeterince büyüktü çevresindekilere göre.
Herkesten büyük düşünmek zorundaydı...
Yüzeysel zamanları bilmem ben,
Yüzeysel gerçekleri de bilmem
Bir seni bilirim böyle,
Bir de içimi!
Umut'suz bir dünya'da Umut'la yaşıyorum.
Umut sadece içimde kaldı.
Belki o da çoktan dönüşüme uğradı,
Belki sadece adı; Umut kaldı! ...
