ณ ที่แห่งนั้น

ตอนที่ 2

12:45 น. ที่ห้องสมุด
ฉันกับใบตองเดินเข้าไปที่มุมในสุด มืดที่สุด และเงียบที่สุด ไม่รอช้า ฉันเอาตารางผีเหรียญมากาง ใบตองควานหาเหรียญบาทในกระเป๋าเงิน เมื่อทุกอย่างพร้อมเราสองคนจึงเอนิ้วชี้จิ้มลงไปที่เหรียญ ใจฉันเต้นตึกตัก เพราะนี่เป็นการเล่นอะไรทำนองนี้ครั้งแรก
"เริ่มละนะ พุธ โธ ธา ยะ พุธ โธ ธา ยะ พุธ โธ ธา ยะ มา มะ มา มา มา มะ มา มา มา มะ มา มา วิญญาณหรือสัมภเวสีที่อยู่ ณ ที่นี้ เราขอเชิญท่านให้ลงมา ในเหรียญด้วยเทิด ถ้ามาแล้วให้ไแปที่ใช่". ใบตองท่องและอันเชิญเสร็จก็นั่งรอ ซึ่งฉันก็รอแบบเงียบๆ ยังคิดอยู่เลย ไม่มีธูป เเล้วจะได้ผลหรือ?
สิบนาทีผ่านไปแล้ว หลังจากที่ใบตองท่องคาถาเรียกผีเสร็จ แต่เหรียญก็ยังคงนิ่งฉันเริ่มหงุดหงิด ใบตองไปว่า
"แกๆ เราว่าเลิกเหอะ ไม่ได้ผลหรอกแก" ฉันบอกด้วยอารมณ์หงุดหงิด
"งั้นลองใช้เลือดซิแก" ใบตอบพูดและยิ้มมุมปาก เวลานี้ใบตองดูเหมือนคนโรคจิต
"บ้าดิ เลือดจากไหน เลือดอะไร" ฉันถามไปด้วยสีหน้างุนงง
"ก็เลือดพวกเราไง หยดลงบนเหรียญ เดี๋ยวเนาทำให้ดู" ไม่พูดเปล่า ใบตองล้วงมีดคัตเตอร์จากกระเป๋ากางเกงพละออกมา นี่ถ้าใครไม่รู้คิดว่ายัยนี่ต้องโรคจิตเเน่ๆ ที่เที่ยวเอามีดคัตเตอร์พกใส่กระเป๋ากางเกงเดินไปไหนต่อไหน ดีนะที่ฉันรู้จักนิสัยใบตอง เพราะหล่อนกลัวพวกโรคจิตลวมลาม อย่างว่าล่ะเธอเป็นคนสวยมาก ทำให้มีแต่คนชอบเธอหลงเธอ จนบางทีมีโรคจิตตามเธอไป ด้วนเหตุนี้เธอจึงต้องพกมีกคัตเตอร์ติดตัวตลอด
หลังจากที่ใบตองเอามีดออกมาเธอก็กดมีดออก ดัง แกร็กๆๆ แล้วก็กรีดที่ปลายนิ้วตัวเองทีหนึ่งแล้วหยดเลือดที่ไหลซิบๆลงบนเหรียญ จากนั้นหันมายิ้มกับฉัน ฉันส่ายหัวเป็นคำตอบบอกว่าไม่ๆๆๆ แต่เธอก็กระชากเเขนขวาไป ฉันหลับตาปี๋ แค่เวลาผ่านไปเร็วมาก เพราะตอนที่ใบตองกระชากแขนฉันไป เธอกดเเค่กึกเดียวแปปเดียวฉันไม่มีความรู้สึกว่าเจ็บเลย จากนั้นฉันเอาเลือดหยดลงบนเหรียญนิดนึง เเล้วเอาผ้าเช็ดหน้าที่พกติดตัวมาห้ามเลือดไว้
หลังจากนั้นเมื่อทุกอย่างพร้อม ใบตองก็ท่องคาถา พอจบพวกเราก็รอเหมือนเดิม นิ่งเหมือนเดิม ฉันหงุดหงิดกว่าเดิม เลยบอกใบตองไปว่า
"เราเบื่อแล้ว เชิญเค้าออกเหอะ นิ่งซะ ขอเชิญออกด้วยค่ะ" ฉันพูดแล้วลากเหรียญให้ไปที่ทางออกที่ทำไว้เอง
ใบตองนั่งนิ่งและเงียบผิดปรกติ ฉันมองเธอที่นั่งก้มหน้า ผมหน้าม้าเธอปรกลงมาปิดตา ฉันเอานิ้วจิ้มแขนเบาๆ
"ใบตอง กลับกันเถอะ ไปห้องกัน" ฉันพยายามเรียกแต่ก็นิ่ง
"..........."
"งั้นฉันกลับก่อนนะ เหม่ยอยู่บนห้องรออยู่ สงสารมัน" ฉันพูดจบ ก็หยิบทุกอย่างรวมถึง ตารางผีเหรียญออกมาด้วย พอฉันเดินมาถึงประตูห้องสมุดเเล้ว รู้สึกไม่ดีหันกลับไปมองใบตอง เห็นใบตองลุกขึ้นยืนแต่ก้มมองพื้น คิดว่าไม่มีอะไร จึงส่งเสียงเบาๆไปว่า
"เจอกันบนห้องนะ" ฉันออกจากห้องสมุดทันที