glee: approved

2: Nieuwe vrienden

'Het komt allemaal goed,' sprak mijn moeder me bemoedigend toe terwijl ze mijn linkerhand pakte die op de keukentafel lag. Met mijn andere hand lepelde ik mijn cornflakes naar binnen en staarde naar buiten.

Ik was zo ontzettend zenuwachtig voor mijn eerste schooldag, dat ik moeite had om mijn ontbijt naar binnen te werken.

Gisteren – zondag – hadden mijn moeder en ik zoveel mogelijk spullen een plaatsje in ons nieuwe huis gegeven. Het zag er belachelijk uit: onze moderne, New Yorkse meubels op deze stoffige, oude planken, maar het gaf me wel weer een thuis-gevoel.

Mijn moeder had gisteren ergens een oude auto vandaan getoverd, zodat ze mij naar school kon brengen en vervolgens zelf naar haar nieuwe werk kon gaan. Ik geloof dat ze voor die schroothoop nog geen drie tientjes had neergeteld. Het zag er ook écht niet uit, ik schaamde me er bijna voor.

'Ben je klaar?' vroeg mijn moeder, terwijl ze opstond om haar lege koffiekop om te spoelen en in de vaatwasser te zetten. 'Dan kunnen we namelijk gaan. Het is niet fijn om op je eerste schooldag, en ik op mijn eerste werkdag, te laat te komen.'

'Ja.' Ik stond op en zette mijn schaaltje cornflakes in de koelkast, dat zou ik straks wel opeten. 'Ik ga nog even mijn tas pakken.'

Ik rende de trap op, pakte mijn capuchontrui van mijn stoel en propte hem in de linnen tas die op mijn bureau lag. Ook greep ik mijn oortjes en plugde ze in mijn telefoon en klikte een willekeurig liedje aan van mijn afspeellijst. Het was Edge of Glory van Lady GaGa, en toen ik mijn tas over mijn schouder slingerde en naar beneden rende, zong ik luidkeels met het liedje mee.

'Ik ben klaar, hoor!' Mijn bui was direct omgeslagen, wat muziek wel niet met je kon doen. 'Kom je?'

Mijn moeder grinnikte en pakte haar sleutels van het aanrecht. 'Ik kom eraan, schat!'

De hele autorit was ik bang dat de auto ermee zou kappen. Het was zo'n verrot ding dat de airco het zelfs niet meer deed, waardoor ik met mijn handen voor mijn gezicht wapperde en besloot op mijn raampje open te draaien.

Dat was niet zo'n goed idee, want ik had het hendeltje nog geen dertig graden gedraaid, en hij brak al af.

Een beetje beschaamd keek ik van mijn moeder naar het hendeltje en weer terug. 'Oepsie.'

Mijn moeder beet op haar lip, waarschijnlijk om haar lachen in te houden. 'Nou, zeg dat wel.'

Ik had geen idee waar ik het hendeltje moest laten, dus gooide ik hem maar achterin, daar zou toch niemand meer iets aan hebben.

'We zijn er!'

De auto kwam puffend en hijgend tot stilstand en ik greep de band van mijn linnen tas stevig beet en gooide hem over mijn schouder. Ik gaf mijn moeder een kus en stapte uit de auto. Een diepe zucht ontsnapte uit mijn mond en ik sloeg de autodeur met een klap achter me dicht. Hier ging ik dan: mijn eerste schooldag in een andere staat, zonder vrienden.

Ik rechtte mijn rug en stapte het schoolplein op, regelrecht richting de ingang, toen mijn blik opeens getrokken werd naar een groep jongens in football-jackets, verzameld rondom een vuilcontainer. Ze lachten een jongen met een duur uitziende tas uit.

Terwijl ik naar de ingang wandelde, hield ik het stel in het oog. Op een of andere manier gaf het me een onbehaaglijk gevoel en ik trok mijn oortjes uit mijn telefoon om hun gesprek te kunnen horen.

'Alsjeblieft!' smeekte de jongen met de dure tas. Volgens mij was hij ontzettend homoseksueel. 'Dit is Marc Jacobs' nieuwe collectie!'

Ik fronste en ongemerkt liep ik dichterbij.