Hatıralar {MALYDIA}

Bölüm 2

12 görüntülenme olmuş, sağolun!
♤♧♤

     Araba durduğunda da hemen aşağı indim. Nereye gitceğimi biliyordum. Hissediyordum da denilebilir. Stiles'ın beni takip edeceğini emindim. Bu yüzden son hızla ilerlemeye başladım. Yaprak ışıltıları Stiles'ın arkamdan geldiğini kanıtlıyordu.

     Birden durdum. Hislerim o kadar kuvvetliydi ki ayakta kalmak neredeyse imkansızdı. Tam yere düşecekken Stiles beni kollarınım arasına aldı. "Burası..." cümlemi bitiremeden Stiles beni sıkıca çekti. Stiles'ın kolları arasında tökezledim. Büyük bir acı ayağımı uyuşturuyordu.

     Hafif bir inlemeyle döndüm ve ayağıma baktım. Çiziklerin etrafı şişmiş kana bulanmıştı. "Bu nasıl oldu?"

     Stiles gözünü yarama dikti. "Lydia, orada sana dokunan hiçbir şey yoktu." dedi ardından.

     Yarama iyice odaklandım. Dokundum. Dudağımı ısırdım. Şişmiş yaralar hiç de derin değildi sadece fazla kanıyorlardı.

     Buz kesmiş ve beyazlamış ayağımı tuttum ve durulabilir bir pozisyonda oturdum. Stiles ekşittiğim suratıma ve ayağıma bakıyordu.

     "Stiles, bir çalılığa bile mi değmedim? Başını hayır anlamında salladı. Korku tüm bedenime yayıldı. Ne beni yaralayabilecek bir şey vardı. Ne de yaramı bu kadar kanatabilecek.

     Gözümü kapadım. Stiles'ın görmediği bir şeyler olmalıydı.

      Ve işte o sırada Stiles arkasını döndü ve korkuyla haykırdı. "Lydia!" demişti sanırım. Ayağı taşa takıldı ve yere düştü.

    Ben donakalmıştım. Elimi bile hareket ettiremiyordum. Stiles yerde kıvranıyordu. Sürünerek yanıma yattı. Göğsü inip kalkıyordu. Yüzünde de endişe vardı. Sonunda derin bir nefes aldı ve kafasını taşa koydu. Dudağında birden bir yara açıldı ve tüm boynundan aşağı süzülmeye başlıyordu.

    Gördüklerimin şokunu atlattım ve "Iyi misin? Noldu?"diye soru sordum. Daha mantıklı bir soru aklıma şuanlık gelmiyordu. Ağzını kapadı. Doğrulmaya çalıştı. ve öksürdü. Doğrulmaya becerdiğinde baştan aşağı kan içindeydi. "Niye bu kadar kanıyor?" diye sordu korkuyla.

     "Daha önce de dudağı kanamıştı. " Ses kulaklarımı dolduruyordu. Kulaklarımı kapamak istedim. Son bir kez nefes aldım.

     "Stiles seni bu kadar korkutacak ne gördün?" Başını sağa sola çevirdi.

     "Annemi" göz yaşı da bunun ardından geldi. Ona sarıldım. "Stiles bunu daha önce de yaşamıştın." Nefes alışı yavaşladı. Gözünü kapadı. "Biliyorum. Daha çok babamın bana her şeyin benim yüzünden olduğunu söylemesiyle başlamıştı. O zaman da hatıralar beynime üşüşmüştü. Daha demin de." Dudağı da kanamıştı.

     "Malia da bu yüzden dışarı çıkamıyor. Benim de ormanda kaybolduğumda ayağım kanamıştı. " Başını salladı. Bir kaç ay önceye kadar tepkisinin farklı olacağına emindim.

     Tekrar gözünü kapadı ve tekrar yere yattı. "Peki biz nasıl çıkcaz?" diye bağırdı arkamı işaret ederek. Gözleri kısıktı. Zorla nefes alıyordu. "Arkamda annem varken..." dedi zorla.

♤♧♤
Umarım beğeniyorsunuzdur:) Yorum, beğeni ve instagramdan takip etmeyi unutmayınız! Sizi seviyorum♡