Strange Love

4.

Ik zit in de auto, op weg naar mijn broer. Hij mag er gelukkig over 1 week uit. Mama die naast me zit, zit de hele tijd te snikken. Maar dat snap ik ook wel. Hoe zou jij het vinden als je zoon drugs handelt en zelf gebruikt. En dat hij ook nog opgepakt is. Ik kan me echt niet voorstellen dat mijn lieve broertje zoiets doet. Maar blijkbaar dus wel. Ik steek mijn oortjes in mijn oor en zet muziek op. Gnash - I hate u i love u (feat. Olivia O'brien) mijn lievelingslied. Ik zing zachtjes mee en het uur vliegt voorbij. Als we er zijn gooi ik de deur open en kijk ik tegen een lelijk grauw gebouw aan. Er staat in koeienletters: JEUGDGEVANGENIS op. Er staan puntige hekken omheen. Mama slaat een arm om me heen en samen lopen we de politieman achterna.

We lopen naar binnen en we gaan allemaal deuren en gangen door. Als we er zijn zie ik Daan aan een tafel zitten. Ik schrik me dood. Hij heeft super veel wonden op zijn gezicht en een blauw oog. Hij heeft zijn ogen neergeslagen en zijn handen in elkaar gekruist. We gaan voor hem zitten. Maar hij geeft geen kik. 'Daan.' zeg ik zacht. Ik leg mijn hand op zijn arm maar ik schrik van een stem. 'Wilt u geen contact maken met de gevangene.'

Ik denk hoe ik hier de vorige keer zat. Het was 2 jaar geleden ik had een jongen via internet ontmoet. Maar hij was blijkbaar zo'n kut loverboy. En ik was zo dom om er in te trappen. Maar gelukkig zit hij nu in de cel.

Opeens zegt mijn moeder: 'Daan wil je alsjeblieft iets zeggen?'. Daan kijkt mama aan. 'Wat zou ik moeten zeggen? Hoi! Goedenavond? Nee.' zegt hij boos. 'Godver Daan!' zeg ik op een iets te boze manier. 'Daan ik weet dat ik er voor je moest zijn toen ik het wist! Maar je liet het niet toe en ik wist het gewoon even niet meer.' Ik huil in barsten uit. 'Wist je het dan?' vraagt mijn moeder verschrikt. Daan schrikt 'Hoezo wist je het al?' Ik haal diep adem en zeg:' Ik zag een potje liggen in de badkamer.' 'HAD JE DAT NIET EERDER KUNNEN ZEGGEN?' schreeuwt mama. 'Ja, mama weet ik veel! Ik schrok me echt dood. Jij was zo blij en ik kon het gewoon niet vertellen.' 'De tijd is om!' zegt er een stem.

Op de terugweg zitten we in de bus. Ik en mama zwijgen. Ik laat een traan lopen maar veeg hem snel weg.

Als we thuis zijn moet ik gewoon Jarno bellen. Want ik moet het iemand vertellen. En Roos en Lara zitten nu gezellig film te kijken.

'Hoi Jarno mag ik naar je toe komen?' 'Ja hoor kom maar!' zegt hij terug.

Ik fiets naar Jarno. Onderweg denk ik aan Daan die nu eenzaam in zijn cel zit.

Daans point of view

Ik zit op het bed met steentjes te gooien. Mijn 'cel genootje' Jeff zit naast me hij zegt kwaad: 'Ik ga haar echt kapot maken hiermee. Die Vera.' Ik zwijg en ik denk aan hoe hij me net sloeg. Alleen om wraak te nemen op Vera. Alleen omdat ze ontsnapt is..

Vera's point of view

Als ik bij Jarno aankom zet ik mijn fiets tegen de muur. Ik bel aan, en de moeder van Jarno Melanie doet open. 'Hey! Vera. Jarno is boven.' Ik loop de trap op en ik doe de deur langzaam open. Ik zie Jarno op zijn bed zitten met zijn telefoon. 'Heey Veer.' zegt hij vrolijk. 'O.' zegt hij als hij mijn beteuterde gezicht ziet. 'Is er iets?' Ik zucht diep en vertel het hele verhaal. Hij staart me met grote ogen aan. Hij zegt: 'Veer..

                                                                Bedankt voor het lezen van dit deel!

                                                         Vote en geef een reactie achter op dit verhaal!

                                                             En volg mij natuurlijk ook even.

                                                                            Groetjess xx