Strange Love

6.

Ik schrik van Jarno en pak me tas. Ik werp nog even een blik naar Samuel die verbaasd kijkt, en dan ren ik weg naar Jarno's huis en pak me fiets sleutel. Ik kijk nog even voor de zekerheid naar achter en vol opluchting zie ik dat niemand me achtervolgt. 

                                                                                            Daans point of view

Ik zucht als Jeff ophoudt met slaan. Wat kan hij het hard zeg. Ik voel mijn wang branden van de pijn en  mijn blauw oog is paars geworden. Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Wat mis ik mezelf, ik was eerst zo'n aardige jongen maar kijk wat er van is overgebleven. Ik laat me op het bed vallen, ik spring overeind als ik Jeff wakker zie worden. 'Zo zo.' zegt hij met een grijzende blik. En hij geeft nog een extra klap op me borst. Ik zie alles zwart worden en ik hap naar adem.

                                                                                         Vera's point of view

Als ik papa uitzwaai vraag ik aan mama waarom papa Daan niet bezocht heeft. 'Stefan is er wel naartoe geweest, maar wel heel kort want Daan zei niet echt iets.' zegt ze terug. Ik knik en loop naar binnen. Ik pak mijn telefoon en ik zie dat ik een berichtje van Roos heb: "Veer, waarom doe je de laatste tijd zo afstandelijk? Ik wil met je praten. x Roos"  "Oké, morgen bij jou om half 1?" app ik terug.

Volgende dag 

Ik zit aan de eettafel, samen met mijn moeder. Mijn moeder zegt na een tijdje: 'Vera, ik heb een verrassing voor je!' Ik kijk op van mijn telefoon. 'Wat dan?' vraag ik verbaasd. 'Het is niet van mij, maar van iemand anders.' Ze loopt naar de keuken toe,  na een tijdje loopt ze terug met haar handen achter haar rug.  'Geef nou!' roep ik ongeduldig.  Ze geeft het pakketje aan me. Ik maak het cadeaupapier open en ik zie een brief. 

                                                                                          Lieve Vera

     We kennen elkaar pas net, maar ik vind je echt leuk! Je bent ook echt hartstikke mooi. Kunnen we           elkaar nog eens zien? Zondag half 2? Ik hoop dat je dan kan. x Sam(uel)

Als ik de brief gelezen heb zie ik dat onderin het pakketje nog iets ligt. Ik pak het uit de doos en ik zie dat het een doosje witte bonbons zijn. Mijn lievelings! 'En?' vraagt mijn moeder.  'Oh, niks gewoon van Jarno.' lieg ik.  Ik vertel aan mijn moeder dat ik naar Roos ga. Ze knikt.

Ik stap op de fiets en denk aan Samuel, ik weet niet eens of ik wel ga. Ik ken hem nog maar net en Jarno zal het echt niet leuk vinden als ik met zijn beste vriend iets heb. En trouwens zo perfect is hij ook weer niet. Nou ja eigenlijk wel met zijn mooie ogen. Vera stop! Dadelijk is hij helemaal niet te vertrouwen! Ik zucht diep.

Als ik bij het huis van Roos aankom zet ik mijn fiets voor het raam en ik bel aan. Ik hoor gestamp en ik de deur vliegt open. Ik kijk in het gezicht van Roos en ze zegt: 'Hey, kom binnen.'  Ik loop naar binnen en we gaan naar boven. Ik kijk haar kamer rond en dan voel ik herinneringen opborrelen. Vroeger toen we klein waren de lippenstift van Roos' moeder opdoen. Samen dansen op b-brave muziek. Zwijmelen naar de poster van Justin Bieber. 'Wil je wat drinken?' vraagt Roos. Ik schrik op uit me gedachten en knik. 

Als Roos terugkomt zet ze de cola glazen op haar bureau en gaat naast mij zitten. 'Wat is er nu allemaal aan de hand Veer?' Ik vertel alles van dat ik jaloers op haar was, over mijn broer en over Samuel. Roos kijkt me met grote ogen aan. 'Vera! Dat van je broer!' 'Ik weet het.' ' En over Samuel hè! Was dat die jongen op Jarno's feest met die blauwe ogen en met dat bloesje aan?' 'Ja hoezo?' Zeg ik verbaasd. 'O mijn god!' 

~

Hey bedankt voor het lezen! Zou die o mijn god van Roos erg bedoeld zijn of leuk?

Stem op mijn verhaal en geef een reactie! xxx Louise