Larry Stylinson: Friendship of a lifetime.

Hoofdstuk 4.

Louis POV.

Ik en Harry zijn samen in de keuken. Harry had weer eens honger dus besloten we maar om pannenkoeken te gaan bakken. Ik zet alvast de meeste spullen klaar, die ik kan vinden in deze absurd grote keuken. Ik draai me om en ik zie dat Harry druk bezig is met zijn gedachtes op orde te zetten, ik trek me er niet zoveel van aan. Harry is weer eens ongeduldig en trekt het pak bloem open wat er voor zorgt dat echt alles er onder zit. Ik kom niet meer bij van het lachen en voor dat ik het weet gooit Harry een hand vol bloem over mij heen. Op de grond kom ik niet meer bij van het lachen en hebben we een soort worstel partijtje op de grond. Voor dat ik het weet heb ik gewonnen en lukt het me om overeind te komen. Nou dat Harry op de vloer ligt voel ik me een keer groter dan de rest. 

Er komt opeens een rare stilte en ik voel me er erg ongemakkelijk in deze situatie en ik wil er eigenlijk zo snel mogelijk vandaan komen. Maar uit het niets voel ik Harry's lippen tegen mijn lippen aan. Ik ben geschokt maar het voelt fijn en natuurlijk dus ga ik in zijn ritme mee. Na een tijdje trekt Harry terug en kijkt hij me met grote ogen aan.

"S-sorry Lou...." zegt hij met een verschrikt gezicht. Ik sta snel op van de grond en ik weet niet wat ik moet en kan gaan doen. Ik vind dit heel ongemakkelijk. Snel antwoord ik "Het is niet heel erg.. ik vond het wel fijn" en nadat deze woorden uit mijn mond kwamen met een eigen wil werd heel mijn gezicht rood. Harry komt lachend naar me toe en zegt " voel jij wat ik voel bij jongens?".. Snel probeer ik te antwoorden maar ik ben zo verlegen door de situatie van net dat ik mijn woorden niet onder controle heb. "uhm.. ik euh ik weet niet ik euh..." En voor dat ik het weet zoent Harry mij opnieuw. Dit voelt zo fijn, ik krijg een gevoel in mijn buik wat ik no nooit eerder heb gevoelt en ik voel me de gelukkigste persoon op aarde, ik krijg vlinders in mijn buik en het lijkt wel alsof ik dans op de wolken.

Dit is echte liefde , denk ik bij mijzelf. Deze keer trek ik terug en besef ik mij dat ik mij niet langer hoef te schamen voor deze lieve mooie jongen. Ik weet helemaal niet of ik dit nu droom of dat dit door mijn hersenschudding komt wat ik heb opgelopen toen ik geslagen werd. Maar een ding weet ik zeker, een droom of niet, deze jongen is het mooiste wat mij ooit is overkomen en ik laat deze jongen nooit of te nimmer meer uit mijn leven verdwijnen. Niet nadat wat er allemaal is gebeurd.

Een ding weet ik super super zeker : Ik Hou van deze jongen met heel mijn hart.