Bruno de hond

Deel 1: Eenzaam

Ik ben heel blij dat jullie dit willen lezen en sorry voor de fouten veel lees plezier xx Popsterretje   

Bruno, hier!! Ik ga naar school, en mijn moeder past op je. Oké, bromde ik. Dat kon ze natuurlijk niet horen. Ik liep naar mijn bot. Ik noemde het mijn enige vriend. Sinds ik geadopteerd was door Clover had ik geen vrienden meer. Ik mocht nooit naar buiten.
Bruno wat heb je met de goudvissen gedaan?! Krijste de moeder van Clover.
Ik hep ze opgegeten, zei ik. Maar dat kon ze niet horen. Ik liep naar de woonkamer, daar lag de vissenkom in honderden scherven op het roze tapijt. De vloer was nat en overal lag zeewier en zand. Moeder was verschrikkelijk kwaad. Maar ik liet me niet slaan door haar en ik rende zo snel ik kon naar buiten met nog altijd mijn bot in mijn bek de tuin uit het bos in...

Moehahahah spannend einde. Al zeg ik het zelf, lees snel verder!
XxPop