Paradian Ülkesi

Bölüm 2: Rüya'dan Uyanmak

Lena, geri dönerken Yüksek Kitaplığın girişindeki XI. yüzyıldan kalma tabloya göz gezdirdi. Aslında bu tablo herkes için normal, soğuk ve biraz ürkütücü görünürdü. Lena içinse, tabloya karşı içinde neden olduğunu bilmediği bir his vardı. Bu hissin ismini koyamamıştı, en azından şimdilik.
Maestro pek sabırlıydı. Lena'yı gittiği bölmeden dönmesini beklerken Paradian'ı, Paradian Güzelliği'ni, her anı dolu dolu yaşamak isteyen meczuplar gibi seyrediyordu. Böyle olması da pek doğaldı. Jack ne kadar suskun ve geleceği bugünden fazla düşünen bir Paradian'lı olsa bile; Paradian'ı izlemek onu bile rahatlatıyordu. 

Lena geldiğinde kapı gıcırdadı ve karanlık odaya ellerinde titreyerek tutmaya çalıştığı Ulu Kitap'ın parıltısı süzüldü. Pedro sıradan bir şeymiş gibi Lena'yı süzerken, Maestro'nun gözlerinde kitabın yansıması vardı. Hızlı ve bir o kadar sesli adımlarla kitabı Lena'nın elinden aldı. Lena ise derin bir nefes alarak "Benden bu kadar Paradlar, haftada bir gün bunu yapmak yetmiyormuşcasına, bir de bu hafta ikinci kez benden Yüksek Kitaplık'a gitmemi istediniz!.." Daha diyecek sözleri varmışcasına ağzı açıldı lakin o an ki ses durması için yeterliydi. 

Jack sessizliğinini bozmuştu. Bir Kadim Ejderha Heykel'nden tutarak yavaşca basamaklardan indi. Kimse bunu beklemiyordu aslında. Pedro tembelliğini bir kenara bırakarak "Bir sorun mu var, Lordum?" dedi. Jack duymadı. Belki Lena'ya odaklandığı için, belki Pedro'nun Karanlık Cehennem'de kendini düşünmesine izin verdiği için sesini alçatmasındandır bilinmez ama Jack Lena'nın yanına geldiğinde, eğilip fısıldadı, tüm Paradian'ın duyacağı türden bir fısıltı: "Lena, sen de biliyorsun ki Kütüphane izni yalnız sende. Bu toplantıları neden sıklaştırdığımızı tabii ki açıklamam gerekiyor." Maestro o anda kitabı okumayı bırakarak Jack'e baktı. "Yoksa seni yormak niyetinde değiliz madam" derken Dolunay'ın büyüklüğü ve ihtişamı yavaşca Lordia Kapısı'ndan içeri düşüyordu. Arkasından ise sessizliğin gürültüsü içeri bir davetsiz misafir gibi giriyor, huzur veya huzursuzluk verici bir şekilde her yeri kaplıyordu. Uğursuz kanat çırpışlar, herkesi umutsuzca düşündürmeye yetiyordu.