Falling in love with the Wrong Guy

Chapter 3: The Unexpected Visitors

Chapter 3: The Unexpected Visitors

Rezimei Janelle Chua:

After ng mangyari sakin sa hagdanan, pinostpone na muna nila yung pag to-tour sa dalawang transfer students and ngayon kaka labas ko lang ng ospital for the least 2 days. Nung sinugod kasi nila ako sa clinic namaga na ng sobra sobra yung paa ko at sobrang sakit na niya kaya ang ending sinugod na nila ako sa ospital. And as soon as Aunt Abie knew that I was in the hospital, she was like a cat running from a dog. Pag bukas na pag bukas ba naman niya ng pintuan tadtad na agad ang tanong na binigay niya sakin.

"Janelle! Anong nangyari sayo pamangkin ko? Ok ka lang ba huh? May masakit ba sayo? Sobra bang sakit ang paa mo? Gusto mo bang tawagan ko papa mo? Halika pauwiin na natin siya!" aunt said and I was bewildered when she suddenly brings out her phone and starts to dial I think my dads phone number.

"A-ah Auntie.. Ok lang po ako. Don't worry, hindi naman po ako mamatay sa simpleng pagkahulog lang sa hagdan. Sadyang hindi ko lang po napansin na may flashlight pala malapit sa aapakan ko kaya ayun; salpok sa sahig. Haha." sabi ko habang binaba yung cellphone ni Auntie.

"Sure ka ba Janelle? Feeling ko hindi eh. Pero wag kang mag alala bibisitahin kita dito araw araw. Kung hindi lang talaga kasi busy sa resto ako na mag aalaga sayo eh. Hay." sabi ni auntie tsaka na pa buntong hininga.

"I'm really ok Auntie, you don't have to worry too much." sabi ko.

"Sure? Ok then, I'll go ahead na kasi pupuntahan ko pa yung mga pinsan mong galing sa abroad. Nako talaga yang mga pinsan mo. Mga pabebe din eh. Kala mo naman mga batang di kaya makauwi mag isa. O siya sige, mag pagaling ka dito ah. If you ever need anything else don't hesitate to give me a call ok?"

"Yes Auntie." sabi ko at tsaka niya hinalikan yung noo ko at umalis.

Whosh.. Dadating na pala mga pinsan ko. Ghad. Pag nalaman nila to nako... Tatadtarin nila ako ng asar. Tch. Sila pa ba? Mga numero unong bully yun eh. Pero I miss them so much and I really can't wait to see them.

^*^*^

Nang makauwi ako ng bahay sinalubong ako ni Krystal at tuwang tuwa na tumalon sakin.

"Ugh.. Krystal!! Namiss kita!! Naging mabait ka ba dito ng wala ako? Di mo naman ba bibgyan ng sakit sa ulo sila auntie sa pag aalaga sayo? Marunong ka na bang tumae dun sa litter box mo huh? Ughh!! Ang Krystal ko namiss talaga kita ng bongga!" sabi ko at tsaka niyakap ng sobrang higpit si Krystal.

"Arf, arf! Heh heh heh." sabi naman niya.

"Aww. Ang cute cute mo talaga! Sarap mong kurutin!" at kinurot ko nga.

"Rrff!! Rfff!!"

"Aray ko naman Krystal! Namiss lang naman kita eh. You don't need to be so cruel to me." Sabi ko at tsaka dinala sya sa higaan nya.

"Ge dyan ka na."

Pag katapos ko syang iwan doon dumertso na muna ako sa kwarto ko para mag bihis. Then after that dun ko lang na realize na wala palang tao sa bahay. Si Krystal lang pala. Hay. Pero nasan kaya sila Auntie at yung mga pinsan ko?

Habang nag iisip-isip ako kung saang lupalop sila nangaling bigla na lang may nalalaglag na kung ano sa kusina.

Teka andyan na ba sila?

Bumaba na ako ng hagdanan pero pa ika- ika yung paa ko dahil sa hindi pa siya fully na magaling. Pero siguro advantage na rin yun para hindi malaman ng kung sino man na may tao dito. Mamaya di pla yan sila auntie at mag nanakaw pala edi nabisto na agad ako.