Bir Kış Masalı

Bölüm 2

Bölüm 2

Nereye gittiğimi bilmiyordum. Sessiz sakin sokakta tek bisikletin sesinden başka bir şey yoktu. Sağ sola ayrılan sokaklar, kocaman evlerle çevrilmiş etraf. Bana kaçma ve saklanma fırsatı sunuyordu. Aynı zamanda yakalanma fırsatı da. Her zaman iki seçenek vardı zaten. Tek seçenek bizim seçeneğimizdi. Pedallara daha da hırsla döndürmeye başladım. Bir otel yada pansiyon bulmalıydım sabaha kadar orada saklanır daha sonra otobüs terminaline gidebilirdim.

'Üzüm pansiyon.' yazan bir tabela gördüğüm an o sokağa göndüm ve işte iğrenç bir bina ile karşılaştım. Normalde her şey güzel gelirdi bana ama bu son zamanlarda her şeyle birlikte bende değişmiştim. Başka seçeneğim olmadığı için bisikleti bir arka sokağa bırakıp, hızla pansiyondan içeri girdim. 'Selam. Bana bir oda vere bilir misiniz?' dedim. Yine kibarlık ve tatlılıkla konuşmuştum ama bu insanlar sertlikten hoşlanırlardı. Gülümsedi adam. 'Merhaba. Tabi.' dedi sonra 'Senin gibi ufak bir kızın burada ne işi var ? Ailen nerede?' diye sorular sormaya başladı. Gözlerim yine konuşmuş olacak ki. Adam birden sustu. Odanın parasını verdiğim zaman elindeki anahtarı hızla aldım. 'İyi akşamlar.' dedim. Ve elimdeki anahtarın numarasına baktım. '11-D' diye diye sonunda bulmuştum. En üst kattaydı. Camdan dışarı bakınca sokağa ve arka sokağı görebiliyordum sanırım burada bir süre kalabilirdim. Üzerimdekileri bir çırpıda çıkarıp duşa girdim. Bugün uzun ve yorucu bir gün olmuştu. Bir yerde uzun bir süre kalamazdım. Hareket halinde olmalıydım. Yoksa onlar beni en kısa zamanda bulurlardı. Gözlerimi kapattım ve bu düşüncelerden sorulardan kendimi arındırmak istedim.

Her şeyi unutmak istedim. Başıma gelenleri ve yakalanırsam ne olacağını. Hayatım resmen kendi ellerimdeydi. Ve ben bir şey yapamadan kaçıyordum. Arkamda duran bir insan bile yoktu. Beni koruyacak savunacak. Yoktu ben yalnızdım. Yapa yalnız. Belki biri olsa böyle olmazdı. Kardeşimden sevdiğim insanlardan uzak olmazdım. Kim bilir ne haldedir. Belki iyi diyorlardır seviniyorlardır belki üzgündürler. O zaman neden bana yardım etmiyorlardı. Ben ne onların istedikleri biri gibi olacağım nede onların bana sunduğu o muhteşem hayatı yaşayacağım. Ben kendim olacağım. Bu benim en dürüstçe hak ettiğim şeydi; özgürlüğümü kimseye vermeyeceğim. Bunca şeyi yaptım. Ben tamamen değişmiştim. Belki de onların istedikleri buydu.

Kapının tıklama sesiyle gözlerini açtım ve havluya sarıldım. Kapıya gidip bende vurdum. 'merhaba bir şey istiyor musunuz?' demişti kapının diğer tarafından gelen erkek sesi. Ürperdim. Sesi o kadar korkutucu ve sert geliyordu ki. Yutkundum 'teşekkür ederim ama bir şey istemiyorum.' dedim ve kapıyı kilitledim. İçeri geçip sandalye ve masayı kapıya götürüp yasladım. Derin nefes alıp üzerimi giyinmeye başladım. Her zaman ki gibi bir pantolon ve kalın bir bluz giydim. Baştan aşağı sim siyahtım. Buda beni kamufle ederdi. Camdan dışarı bakıp sokaklarda bir şey var mı diye baktıktan sonra yatağa yattım ve gözlerimi kapattım.

Sabah güneşin ışığıyla uyandım. Perdeyi kapatmadan uyuduğum aklıma geldi ve hemen kalkıp perdeyi kapattım, yüzümü yıkayıp hemen eşyalarımı topladım. Camdan dışarı baktığımda kimseler yoktu. Kapının önündekileri çekip kapıyı açtım. Direk merdivenlerden inip anahtarı bırakıp gidecektim ki. Adam beni eliyle durdurdu. Ona ne oldu diye bakarken. Gözüyle bir yeri gösterdi. Karşıma baktığımda bir adam buraya doğru bakıyordu. ' Sen kaç ben onu engellerim.' dedi ona ters ters baktığımda 'bunu iyilik olarak gör.' dedi ben ona tam bir şey diyecekken ' çatının anahtarı' dedi ve adam buraya doğru koşmaya başladı. Harika! Merdivenlerden hızlıca koşmaya başladım. Arkamdan sesler geliyordu ama umursamadım belki bana yardım eden adam yaralanmıştı. Arkamda nefes ve ayak adımlarını hissedince daha da hızlandım. Anahtarı hızlıca kapının deliğine sokmaya çalışıyordum. 'Hadi hadi! Sakin ol' sonunda kendime olan sinirimi geçirmiş ve kapıyı açmıştım. Kapıyı tam kapatacaktım adam beni durdurdu ve itti. Onun itişiyle yere düştüm. 'ahh' diye dudaklarımdan ses çıkmıştı. ''Selam prenses.' dedi adam tam beni eliyle kaldıracakken. Kafasına inen sopayla olduğu yerde kalmıştı. Hiçbir etki yapmamıştı. Sanki hiç vurmamış gibi beni ayağa kaldırdı ve arkadaki genç adama vurdu. Adam geriye doğru gitti ama tekrar elindeki sopayla ona vurmaya başladı. Beni bırakıp genç adama doğru giderken. İki seçenek vardı ama ben yine bencilce olanı yapmıştım ve genç adama üzgünce bakıp ayağa kalkıp hızlıca koşmaya başlamıştım. ALLAH tan çatıdan diğer çatıya geçebilmek için bir tahta vardı. Hızlıca oradan geçip tahtayı aşağı ittim ve düştü. Artık peşimden gelemezdi diye sevinirken adam diğer tarafta belirdi. Adam gerçekten azimliydi. Nasıl bir adam tutmuşlardı. Bunu yapmaz diye düşünürken o buraya koşarak atlamıştı hem de kolaylıkla. Ağzım açık kalırken 'Resmen gösteriş yaptın.' dediğimde ben mi bunu demiştim diye sağ soluma baktım. Allah tan baktım ve hızlıca kapıya doğru koştum. Adamın sırıtışı buradan belli olurken ne olduğunu anlamamış olacak ki birden durakladı ve koşmaya başladı. Kapıyı hızlıca suratına kapatıp sürgüyü çektim. 'Upss üzgünüm.'' dedim ve sırıttım. Ama birden kapı çok sert vurulunca sırıtışım korkuya büründü. 'yok artık' diye bağırdım ve merdivenlerden aşağı koşmaya başladım. İlk gördüğüm kapıdan geçerken, sanırım burası mutfaktı ve bu beyaz önlük takanlarda aşçılardı. 'merhaba ve görüşürüz.' dedim ve herkes bir başka cümleler kurarak kısaca 'çık buradan.' demişlerdi. Mutfak kapısının çıkışı olduğunu tahmin ettiğim yerden tam çıkacakken tabaktaki sandviçi alıp gülümsedim ve hemen bu restoran çıkışına doğru koşmaya başladım ve sonunda başarmıştım. Sokaktan çıkmak için koşuyor hemde sandviçimi yiyordum. Tam sokaktan dönecektim ki...

Karşımdaki siyah takım giyen insana benzemeye çalışan onları gördüm. ''Merhaba.'' dedim ve koşmaya başlayacaktım ki. Tam arkamdan biri tuttu ve havaya kaldırdı. 'çok pardon ama sende bizde sıkıldık bu oyundan.' dedi ve zaferle gülümsedi adam. ' Şuan çok komik görünüyorum dimi Sinan.' dedim ve gülümsedi. O gülünce bende güldüm...

Merhaba aynı gün 2 tane bölüm yazdım. umarım beğenirsiniz. yorumlarınızı ve beğenilerinizi bekliyorum. :)