Nerd In A Castle

1.

Mijn moeder was in haar nopjes toen de brief op de deurmat viel. Ik zat te lezen in Romeo en Juliet toen ze bruut mijn kamertje binnen stormde. 'Mam, kan je de volgende keer even aan kloppen?' vroeg ik pissig. 'Ja liefje, zal ik doen. Maar kijk dit! Je mag werken in het paleis!' mijn mond zakte open. Ik in het paleis? 'Ja mam, tuurlijk. Droom maar weer verder' mompelde ik terwijl ik me weer op mijn boek concentreerde. 'Nee, het is echt! Geloof me!' riep ze. Ik maakte een afwezig gebaar en las verder. 'Als je me niet geloofd, lees het dan zelf! Ik laat de brief hier liggen!' ze draaide zich nukkig om en smeet de brief op mijn kastje. 'Dag Nina!' riep ze boos.

Een uur later was Romeo en Juliet uit. Ik had zeker een heel weekend tijdens het werk, stiekem gelezen. Ik stond op en liep naar mijn kastje om mijn boek op te bergen. Ineens zag ik de brief. Ik was eigenlijk een beetje bang om hem te openen. Wat zou er in staan? Ik leg mijn boek netjes neer en pak de brief. Hij is bezegeld met het wapen van Suna. Dit moest van de koning zijn. Alleen hij kan dit bezegelen. Met trillende handen scheurde ik de bovenkant los. Ik zocht steun bij mijn bed en ging zitten. Ik las de brief wel 4 keer om er zeker van te zijn dat dit echt was!

Geachte Nina Yellowa.

Wij zoeken personeel voor onze prins. Een dienstmeisje zeg maar. We hebben jou geloot uit de 125 meisjes. Uiteraard wist jij en je familie niet. Maar je bent wel getrokken. Je zal per uur een tientje verdienen en als je deze baan aan neemt zal je samen met je gezin in kast 3 terecht komen. Eeen enorme sprong dus. Wij verwachten u hier op 27 juni woensdag.
M.v.g De Koning.

Ik liet de enveloppe bijna vallen. Ik was geloot uit 125 meisjes! En ik kon 2 kasten omhoog klimmen. Dit was een geweldige kans die ik niet mocht laten gaan. De koning verwachte me woensdag al. En nu was het zondag. Nog maar een paar dagen als een gewoon meisje. Met de brief nog in mijn hand stormde ik naar beneden. Kennelijk had mam iedereen op de hoogte gebracht met het nieuws want iedereen wachtte op me. Kota, pap, mam en Hanka. Ik vloog pap om de nek en huilde geluks tranen. Hij susde me met lieve woordjes en wiegde me heen en weer. 'Gefeliciteerd zussie!' riep Kota terwijl hij me over minn hoofd aaide. Ik keek hem gelukkig aan. Ik maakte meteen plannen voor de komende dagen toen ik weer op mijn kamertje was.

Maandag- kamer opruimen, dingen opzoeken en afscheid nemen van naasten.
Dinsdag- kleren kopen, alle kleren inpakken, boeken en zo inpakken.
Woensdag- bed opmaken en vertrekken!

Mijn lijstje was helemaal compleet. Wat ging ik iedereen missen als ik daar was. Voor al Kota en pap. Die zijn er altijd al voor me geweest. Ik kon wel huilen bij de gedachte alleen al. Ik draaide me op in mijn krappe bedje. Zal ik daar misschien een groter bed krijgen? Met een eigen badkamer en keukentje? En een hele grote inloopkast? Ik hielt van jongs af aan al van fantaseren. En ik kan er maar niet mee stoppen. Het werkt gewoon als een verslaving. Slaap kon ik niet vatten dus ik deed het licht weer aan en schreef een kort briefje aan opa om hem op te sturen. Hij woonde namelijk ver weg. De post zou ongeveer vrijdag bij hem aankomen. Ik stak de brief aan opa in een enveloppe en ging weer in bed liggen. Dit was een lange dag. Nu pas voelde ik hoe moe ik was. En binnen een paar minuten viel ik in een diepe slaap.

Hey iedereen. Dit is het eerste deel van mijn boek. Vergeet niet op dat ⭐ te drukken. Love y'all❤