Nerd In A Castle

2.

Het was tijd. Woensdag ochtend. Ik werd wakker met een big smile op mijn gezicht gedrukt. Het heerlijke gevoel van verandering stroomde door mijn lichaam. Ik trok het nieuwe setje aan die ik gisteren gekocht had. Een zwarte strakke skinny en een wit kanten topje. Mam vond dat de broek te strak om mijn billen zaten. Maar ja, mam vind zo veel dingen die ik doe fout. Ik strijk even met mijn handen door mijn bos krullen en lach naar de spiegel. Wat ging ik dit kleine kamertje missen. Hoeveel uren zou ik hier wel niet gelezen en geleerd hebben? Ik wierp een blik op mijn koffer. Ik had de allergrootste die er was gepakt. Eigenlijk was deze koffer van pap. Maar ik kon het vast wel even lenen. Er zat kleding in en een landing ondergoed. De koffer
zat nog niet halfvol toen ik de rest van de ruimte besteedde aan boeken. 5 leerboeken en 7 leesboeken. Verslavingen kon je nou eenmaal niet onderdrukken.

Ik sjouwde de dikke koffer de trap af. Het was meer een kwestie van trekken geweest toen ik beneden stond. Ik zou worden opgehaald door een zwarte limousine. Ik kon het niet laten om steeds even naar buiten te kijken. Ook al duurde het nog ander half uur. 'Ik ga je missen schat' zei pap. Ik schrok. 'Sorry pap, ik had je niet gehoord!' riep ik toen pap verbaasd keek toen ik liet merken dat ik schrok. Hij glimlachte, maar zijn ogen deden niet mee. Ik dacht omdat hij me ging missen als ik in het paleis was. Dat merkte ik ook wel aan mam, Hanka en Kota. Ze waren enthousiast maar ter gelijke tijd ook verdrietig. Gisteren hadden afscheid genomen van elkaar omdat Hanka en Kota vandaag moesten werken om half 6 in de ochtend. En ik sliep toen nog. Pap en mam waren wel thuis. Pap had moeten afzeggen. Hij wou per see zijn kleine meisje uitzwaaien.

Een uur later arriveerde de grote limousine. Ik vind het oprecht jammer dat Kota er niet was. Die wou altijd al zo'n ding zien. Helaas had ik geen camera ofzo bij me. Dus pap moest het hem maar vertellen. Er stapte een jonge, strakke vent uit de auto. Zijn haar bevatte zo veel gel, dat zijn haar bijna licht gaf. Ik grinnikte in mezelf en liep toen naar buiten. Pap had de koffer al voor me in de bijkeuken gezet. Ik sleepte het loodzware gewicht achter me aan. Ik stopte een paar meter voor de jongen. Hij stak zijn hand uit. 'Hallo Lady Nina. Ik ben Hans' ik pakte de stevige hand aan. Kennelijk weet je mijn naam al. Dus dat hoef ik niet weer te vertellen!' grapte ik. Hij lachte zacht en wees naar mijn koffer. 'Miet die even achter in de kofferbak?' vroeg hij. Ik knikte. Maar net voor ik wou waarschuwen voor het gewicht, tilde hij het zonder moeite op. 'Neem nog maar even afscheid, we gaan zo' zei hij. Ik draaide me om en liet me knuffelen door pap en mam. En als ik het heel eerlijk moest zeggen, zag ik een klein traantje in de ooghoek van pap. Ik gaf hem een kus. 'Ik zal je regelmatig een brief sturen. Dat beloof ik!' fluisterde ik hem zachtjes in. Hij keek trots naar me en duwde me zacht naar Hans toe. Ik zwaaide naar ze en stapte in. Pap en mam kwamen omhoog van de grond en zwaaien me uit tot dat ik een miezerig stipje was. Ik legde mijn hoofd tegen de ruit aan en zakte weg in een diepe slaap