Nerd In A Castle

5.

De allereerste zonnestraal die op mijn gezicht kriebelt, maakt me wakker. Even raakte ik in paniek omdat ik niet wist waar ik was. Maar dit was nu mijn thuis. En daar moest ik maar mee leren leven. Het is tien over zes als ik onder de koude douche stap. De stralen maakten me goed wakker en even later stapte ik er weer onder vandaan. Ik trok een kort zwart jurkje aan tot over mijn knie. Ik bracht een lichte taste van make-up aan en ging naar beneden. Om zeven uur precies konden we ontbijten. Ik rook in de gang een mengeling van croissantjes, pannekoeken een een eitje. De geur vrat me van binnen op en ik hoorde mijn maag rommelen. In een fractie van een seconde besefte ik  dat ik hier zomaar voor de deur van de keuken aan het snuifen was. Gelukkig zag niemand het en ik rende door naar de eetzaal. Het was twee voor zeven. Ik rende zo hard ik kon. En net op tijd kwam ik binnen. Ik kreeg mijn ademhalimg weer normaal en schoof aan. De koningin knikte vriendelijk naar me. Ik herinnerde me dat ze nog geen één keer tegen me gesproken had. Was dat een goed teken? Ik ging er maar akkoord mee en ik knikte terug. Toen iedereen zat kon ik aanvallen. De ei met spek was verrukkelijk en ik at meer dan mijn maag aankon. De koning lachtte. 'We hebben genoeg hoor!' maar meteen sloeg hij zijn hand voor zijn mond. Er kwam een gesmoord "sorry" tje uit.  Ik was die grapjes nu wel gewend en ik glimlachte. De koning leek zich te schamen en focuste zich op zijn stapel pannekoekjes.  Ik liet het maar. Ik zou brutaal zijn als ik er tegen in ging.

Maar toen was het toch zover. Vandaag moest ik voor het eerst de prins van dienst zijn. Ik had er gisteravond de hele tijd over zitten piekeren. Ik mocht Maxon wel. Hij had een vertrouwde uitdrukking en dat deed me goed. Ik wist dat er vandaag in moest komen. Aan alles wennen. Ik gaf mezelf tot zaterdag. En dan moest ik mezelf hier thuis voelen. Dit deed me weer denken aan mijn familie. De tranen stroomden over mijn wang toen ik eindelijk in mijn kamer stond. Gelukkig zag niemand het. Ik had nog een halfuur. Eerst veegde ik mijn uitgelopen make-up weg en bracht nieuwe aan. De jurk streek ik nog even glad en toen was ik klaar om te gaan. Bevend liep ik naar de kamer van Maxon. Ik klopte op de deur en vroeg 'Majesteit. Ik ben het, Nina. Uw dienstmeisje' ik hoorde hem stommelen en hij riep 'Binnen!'. Langzaam schoof ik zijn deur open. Dit was echt de aller grootste suite ooit! Misschien wel twee keer zo groot als die van mij. Maar hij had geen balkon. Gelukkig had ik die wel. Ik werd gek als ik niet zo nu en dan naar buiten mocht. Eigenlijk mocht dat ook niet maar ik had mijn balkon. Ook stond de helft van zijn suite vol met boeken, bureau's en andere kantoorspullen. 'Je moet veel leren hé?' vroeg ik hem. Hij knikte loom. 'Te veel als je het mij vraagt. Er is geen einde aan!' ik zag hoe wanhopig hij was. 'Komt wel goed. Ik kan je een rustgevende massage geven?' vroeg ik aan hem. Ik zag dat hij twijfelde. 'Je kan gewoon al je kleren aanhouden hoor!' zei ik er snel achteraan. Hij knikte en ging op zijn bed zitten. Hij klopte met zijn hand op het deken als gebaar dat ik kon zitten. Langzaam liep ik naar hem toe en liet mezelf op het bed zakken. Ik ging achter hem zitten en plaatste ongemakkelijk mijn handen op zijn schouders. Ik begin rondjes te draaien terwijl ik mijn duimen hard tegen zijn rug duwde. Ik zag dat hij langzaam ontspande. 'Wow, je hebt talent joh. Ik was helemaal relax. Mag je vaker doen' zei hij met een knipoog. 'Tja, ik deed het thuis altijd bij mijn vader. Die moest vaak zwaar werk dien en had last van zijn schouders. En dan vind ik dit wel een beloninkje' legde ik  uit. Hij knikte. 'Je had het zwaar hé?' vroeg hij voorzichtig. 'Ja, best wel. Maar ik had mijn boeken. Zo vergat ik alle ellende om me heen' antwoordde ik. 'Ik heb best veel bewondering voor je. En je blijft ook zo rustig onder die irritante grappen van mijn vader' ik lachtte. Hij had gelijk. Die grappen waren buitenmatig vervelend. Maar ik nam het hem niet kwalijk. Hij moest waarschijnlijk ook wennen. Ach ja, is niet erg hoor' riep ik.

Toen ik een paar uur later weer mezelf moest terug trekken in mijn kamer vond ik het jammer dat ik van Maxon weg moest. Hij was lief en luisterde oprecht naar me. Ik kon hem bijna zien als een vriend.  Maar ik denk dat ik in zijn ogen slechts een dienstmeisje ben. Dat ben ik eigenlijk ook. Maar toch heeft hij een enorme aantrekkingskracht. Ik kleedde me om en liet mijn diner op mij kamer brengen. Die luxe had ik dan nog wel als opper dienstmeisje. Ik at alles op en dook in de wereld van Alice in Wonderland. Het verhaal was prachtig. Maar het was uiteindelijk toch tijd om te slapen. Ik legde mijn boek weg en sloot mijn ogen. En langzaam viel ik in slaap.