...Satılık Şehir....

Şok Eden Fotoğraf

Yeni bir yılın ilk anları ; yeni mucizelerin , yeni mutlulukların ve yepyeni insanların hayatına girmesi için kocaman ve harika bir süreç. Herkesin olduğu gibi benim hayatımda da karamsar yanları var tabiki , hatta belki herkesinkinden de fazla. Ama acılar asla yok olmuyor sadece hissizleşiyor. Buna da güçlü olmak deniyor. Bende bu yılın gelişiyle güçlü olmaya karar verdim, bu senenin ikinci büyük kararını da cesaretimle aldım ; annemin mektubunu açtım....Biliyormuş: Bu kadını , babamı ve hissettiklerini , hastalığını ; kısaca herşeyi ... Okurken gözyaşlarımı tutamadığım bir mektup olmuştu bu sanki annem yazmamıştı. Çünkü biz hep arkadaş gibiydik, birlikte hem paylaşır hem de yaşardık . Yanyanayken dünya toz pembe olurdu benim için; herkes yok olur o benim bembeyaz MELEĞİM olurdu. Bu sefer en ince yerimden kırılmamıştım çünkü annem beni asla yalnız bırakmayacağını bir kez daha kanıtlamıştı: Deniz ile. Ne zaman istesem hep yanımda bitiyor, kafamdaki soru işaretlerimi yanıtlıyor ve beni dinliyordu. "Derin çığlıklarımı" annemden sonra ilk kez biri,ben olmadan da duyabiliyordu. Bu arada annem mektubunda çok kısa olsada Deniz'den de bahsetmiş. Taşınmadan önce komşumuzmuş; birlikte oynar, birlikte yer içer, birlikte güler birlikte ağlar ve birbirimizi kollarmışız. Çok küçükmüşüm ama çok da masum "Günahsız ve habersiz". Keşke herşey o günlerde ve o günki gibi kalsaydı ; keşke herkes o kadar masum ve temiz ...Annem bahsetmişti bahsetmesine ama benim aklıma yine de birkaç şey takılmıştı. Çok küçükmüşüz , fazlasıyla küçük ; ben onu ismini bile hatırlayamayacak kadar karalamışken o neden beni en üst köşeye kazımış? Sebebi ne olursa olsun şu an beni dinleyecek , bana anlatacak ve gerekirse benimle susacak birine gerçekten ihtiyacım var. İstemsizce arada yanımda bulunmasını istiyorum. Başım sıkışınca onun kurtarmasını, canım sıkkınken beni eğlendirmesini hatta ara sıra birlikte susmayı bile istiyorum... Annemin mektubundan sonra bütün albümleri bir nefeste kolaçan ettikten sonra minicik bir albüm buldum, minicik ve eskimiş bir albüm... Albümdeki bir resim hariç geri kalan herşey olması gerektiği gibi ; ama o resim olması gereken şeyleri bile yerle bir ediyordu. Bizim eski evimizin önünde çekilmiş masum gibi görünen bu dehşet resime bütün geleceğimi bir hamlede sığdırmışlar... "KUMSAL" ve benim aramızda "DENİZ" ; "MİRA" ve annem arasında ise babam. Bu neyin tesadüfüydü böyle ? Daha neler öğrenmem gerekiyordu ? Çocukluğum neden yoktu ; nerede kaybetmiştim onu ? Kayboluyordum, beni çözdükçe yok oluyordum....
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
Bu bölüm bizi kitap yazmak konusunda destekleyip,kitabı okumayanlara ithafen... :D