Updated: December 29, 2015
---
MADAMING TYPOS. UNEDITED. SABAW.
---
Katharina's POV
Ugh. Ang sakit ng ulo ko.
Ano bang nangyari?
Wala na kami ni Oliver.
"Ma'am, ito po. Gamot." Abot sa akin ni Yaya Tina. Gamot?
"Para saan?" Hawak hawak ko pa rin yung ulo ko. Ang sakit.
"Para po sa sakit ng ulo. Inumin niyo na po, para mawala na yung sakit ng ulo niyo." Sagot niya. "Si Sir Oliver po ang naghatid sa inyo dito kagabi. Wala po kayong malay. Ipinaubaya niya na po kayo sa akin. Ano po bang nangyari?" Matapos niyang sabihin iyon ay naramdaman ko na naman ang sakit. Hindi sa ulo pero sa puso... sa puso ko...
Wala na kami ni Oliver.
"Wala. Walang nangyari. Pinaglaruan niya lang ako. Bwiset siya. Magsama sila." Iba na ang nararamdaman ko ngayon. Hindi na sakit, kundi galit.
"A-ah, sige po ma'am. Una na ho ako." Sabi ni Yaya Tina at lumabas na.
Saturday na pala. Ano kayang pwedeng gawin? Ano kayang pwedeng gawin para makalimutan si Oliver? Ah. Tatawagan ko si Christian.
*rings*
/Hello?/
//Hello, Christian? Pwede ka ba?//
/Huh? Saan?/
//Kahit saan//
/Sige. I'll be there in 10 minutes/
I hanged out my phone.
I need to prepare.
Naligo na ako agad agad. Di nagtagal, natapos na rin ako sa pagligo.
Bumaba na ako matapos kong mag-ayos a magbihis.
"Oh, mukhang may lakad ang prinsesa ko ah." Puna ni Daddy. Wala na akong Mommy. Iniwan niya na kami, 10 years ago. Kinalimutan ko na rin siya.. agad.
"Yes, Daddy. Lalabas kami ngayon ni Christian." Sabi ko.
"Oh. Hindi si Oliver? Nga pala, kamusta kayo?" Agad nag-iba ang aura ko sa sinabi niya.
"Let's just don't talk about him, about us. Walang patutunguhan niyan." Sagot ko. Wala akong ganang pag-usapan pa si Oliver.
*beep beep*
Baka si Christian na yan.
"Bye, Daddy. Aalis na po kami." Pumasok ng pinto si Christian.
"Tito, ilalabas ko lang po si Katharina. Mukhang may problema ho eh." Sabi ni Christian nang nakangiti.
"Sige. Basta't iuuwi mo nang ligtas ang anak ko. Oh, siya. Mauna na kayo at baka kayo'y gabihin sa daan. Delikado." Sabi ni Daddy at agad na nga kaming umalis. Sumakay na kami sa kotse niya.
"Saan mo ba gusto pumunta?" Tanong sa akin ni Christian.
"Sa lugar kung saan makakalimutan ko siya... ang lahat.. lahat lahat.. ng sakit.." sabi ko at napa-iyak na lamang. Agad ko namang naramdaman ang mga balikat niya. Ang tanging kailangan ko lang ngayon ay isang mabuti at mapagkakatiwalaang kaibigan. At si Christian ang kaibigang tinutukoy ko na iyon. Siya lang, walang iba.
