Ep. 1 Begin นี่มันแค่เริ่มต้น
' ตื้ด..ตื้ด..ตื้ด..'
จะตื่นหรือยังนะ จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้..เมื่อคืนเมามากเลยนะนั่น ทำไมเป็นคนแบบนี้ ไม่ดูแลตัวเองเลย ต้องคอยให้คนอื่นเขาเป็นห่วงตลอด
ผมถอนหายใจยาวๆก่อนจะเด้งตัวเองจากที่นอนพร้อมกับกดวางสายที่กำลังรอคนปลายทางรับในโทรศัพท์ สงสัยจะยังไม่ตื่นแฮะเผลอๆอาจจะยังไม่กลับบ้านด้วยซ้ำ...
เหลือบไปเห็นนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงฝาบ้าน..เห้ย! เจ็ดโมงจะครึ่งแล้ว ละนี่มัวแต่นั่งทำอะไรอยู่วะเนี่ย
.
.
"แฮร์รี่..แฮร์รี่ ตื่นหรือยังลูก จะแปดโมงแล้วนะ เดี๋ยวก็สายอีกหรอก" เสียงของผู้หญิงที่ผมเรียกเขาว่าแม่มาตลอดสิบเจ็ดปีตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง
"ผมตื่นแล้วฮะ" ผมตอบแม่อย่างเซ็งๆ แต่ก่อนที่ผมจะถอดเสื้อแล้วเดินไปอาบน้ำ ทันใดนั้นเสียงรถก็แว่วเข้ามาในหูผม ผมเดินไปที่หน้าต่างพร้อมกับเปิดผ้าม่านออกเล็กน้อยเพื่อมองหาต้นเสียงนั้น
...ภาพที่เห็นคือบิ้กไบค์คันใหญ่ที่ดูคุ้นตากับผู้ชายคนที่ขี่มาปรากฏสู่สายตาผม สภาพที่เห็นดูแล้วน่าจะไปเมาเละมาทั้งคืน
"เพิ่งจะกลับมาเหรอ ทำไมต้องทำให้คนอื่นเป็นห่วงอยู่เรื่อยเลยนะ" ผมพูดกับตัวเองเบาๆ....มันน่าน้อยใจจริงๆเลย โทร.ไปก็ไม่รับ เพิ่งจะกลับมาเอาป่านนี้ แต่แค่เห็นว่ากลับบ้านอย่างปลอดภัยผมก็หมดห่วงแล้วหล่ะ..
...ไปอาบน้ำป๋อมแป๋มดีกว่า
.
.
.
"แม่ฮะ วันนี้ผมอาจจะกลับบ้านเย็นนะ เพราะชมรมมีงานวันนี้ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
"งั้นก็อย่ากลับดึกให้มันมากล่ะ"
"ฮะแม่ ผมไปโรงเรียนก่อนนะ"
ESTÁS LEYENDO
Zarry's neighborhood
Fanficผมแค่..กลัว กลัวเป็นแบบอดีต.. ภาพอดีตที่มันตอกย้ำไปว่าผมไม่ควรจะรักใครอีก ไม่ควรที่จะมีใครมาใส่ใจดูแลผมในฐานะ 'คนรัก'
