Ep. 2 Why you go back กลับมาทำไม...
...ไม่รู้ว่าปลายทางข้างหน้ามันจะเป็นยังไง จะยากลำบากแค่ไหน ขอแค่ผมมีแฮร์รี่อยู่ข้างๆ ผมก็คงจะผ่านมันไปได้อย่างสบายๆ ขอแค่เราจับมือและไปด้วยกัน...
...อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปตลอด..
....ทำไมผู้ชายที่ยืนข้างๆผมถึงน่ารักได้ขนาดนี้วะ ...ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองไปชอบมันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็ดึงไม่ขึ้นจากหลุมแล้วอะ ชอบผมยาวๆแบบนี้น่ารักชะมัด อยากกอดจังเลย
.....ผมหยิกยาวเป็นลอนคลอเคลียกับแก้มแดงๆ..
.....นัยต์ตาสีมรกตชวนหลงใหล..
......ปากแดงๆน่าจูบนั่นอีก..
......มือเรียวเล็กที่ชวนสัมผัส..
.
.
.
.
"เซน ไปยัง?" เสียงแหบๆมีเสน่ห์ของคนตรงหน้าพูดขึ้น พร้อมกับหันหน้ามาสบตากับผม
ยังคงรู้สึกหลงใหลทุกครั้งที่ได้สบตา..
เหมือนตกอยู่ในภวังค์ทุกครั้งที่ได้สบตากับนัยต์ตาสีมรกตนี้
"อื้อ ไปดิ"
.
.
.
.
..... วันนี้ตัวเล็กสัญญากับผมว่าเราจะไปโรงเรียนด้วยกัน กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้งแล้วสินะ ไม่อยากให้มีวันไหนที่เราทะเลาะกันเลย แค่เมื่อวานผมยังรู้สึกเหมือนจะตาย เวลาที่คนตัวเล็กส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดมาให้ผม เพราะฉะนั้น ผมจะทำทุกๆวันให้ดีที่สุด ผมจะไม่ทำให้แฮร์รี่เสียใจ
"เป็นไรป่าวเนี่ย หน้าตาระรื่นเชียว" คนตรงหน้าถามด้วยความฉงนใจ หน้าผมมันแสดงออกชัดเจนขนาดนั้นเลยหรอวะ? ผมเผลอเอามือจับหน้าที่มีหนวดสากๆของตัวเองดู ให้ตายเถอะ แฮร์รี่ทักแบบนี้เขินชะมัด.." ปะะะะป่าว ซะหน่อย ^^; "
KAMU SEDANG MEMBACA
Zarry's neighborhood
Fiksi Penggemarผมแค่..กลัว กลัวเป็นแบบอดีต.. ภาพอดีตที่มันตอกย้ำไปว่าผมไม่ควรจะรักใครอีก ไม่ควรที่จะมีใครมาใส่ใจดูแลผมในฐานะ 'คนรัก'