Agad akong umiwas at lumayo sa kanya.
“Don’t worry, I’m fine”
“Are you really okay”? boses ng pag-aalala galing sa lalaking di ko kilala.
He took a clean hankie (handkerchief) from his pocket at binigay niya ito sa akin.
“Im fine, salamat” at nagawa ko pa talagang magpasalamat eh no?
I can feel Carlas’ fingernails scratching my back. I bet she would love to be brutalized with the same spaghetti, and take a cold Pepsi bath on the same scenario. She will be willing take my place just to get this guy’s precious attention in any means. That’s for sure.
“Let’s go Carla!” nagmamadali kaming lumabas.
“Miss sandali”
Napatigil ako sa may pinto at agad lumapit sa amin ang taong sumira lang sa masayang araw ko.
“You forgot something” he said raising his neatly swept eyebrows over his killer hazel eyes.
“Oh, right – sorry I forgot” kinapa ko ang panyong pinahiram niya sa bulsa ko.
“No, I’m not talking about the handkerchief you can keep it”
Napangiti ang Lola niyo :”> “Thank you”
“So asan na yong bayad mo?” tanong niya.
“Bayad?? What do you mean?”
Bahagya siyang ngumiti at itinuro ang sahig na kasalukuyang linilinis ng isang Service Crew.
“Tinapon mo lahat ng pagkain ko sa sahig diba? You owe me”
Nalaglag ang matamis kong ngiti. Lumapit ako sa kanya dala-dala ang pagtitimping kanina ko pa pinipigilan. Konti na lang talaga PROMISE!
“You’re joking right?” I asked in a very mild tone
“Mukha ba akong nagbibiro?
I kept my composure and my cool. Pero konti na lang talaga-
"Miss magtititigan na lang ba tayo dito o babayaran mo na ako nang makakain na ako?" Tanong niya habang nakapamulsa.
Tinali ko ang buhok ko habang nag-iisip kung paano tuturuan ng epiktibong leksyon ang mukong.
"HOY ANTIPATIKO,SANGGANONG WALANG MODO, ANG LAKAS NAMAN DIN TALAGA NG LOOB MO NO? HINDI KA BA TINURUAN NG MABUTING ASAL NG NANAY MO? HA??!!
Nakapamiwang pa ang lola niyo habang kumukuda.
Hinihila ako ni Carla palayo pero tuloy ang giyera sa bataan.
"NAISIPAN MO PA TALAGANG MANINGIL MATAPOS MO AKONG IPAHIYA! SIGURO SUMUKO NA DIN NANAY MO SAYO?! WALANG MODO! gwapo ka pa naman sana!
wait, what did i just said. Crap
Tumahimik ako bigla at napaisip sa huling mga katagang binitawan ko. Sh*t
Sinabe ko ba talaga yon---
Hindi agad humupa ang galit ko, mas lalo pa akong naimbyerna nang nakita kong nakangiti lang pala ang kumag. Hindi ko napansin na sobrang lapit ko na pala sa kanya at sa malapitang tingin mas lalo lang akong nahulog sa malalim na hukay sa pisngi niya at sa mga matang parang kumakanta.
ANO BA TO? hindi ngayon ang tamang panahon para humanga.
Handa na sana ang bunganga ko sa susunod na kabanata nang bigla nyang tinakpan ang labi ko at tumingin sa mga mata ko ng diretso. This time, hindi lang ang labi at ang dimples ang tumatawa- pati mga mata agaw eksena!
He's rubbing my mouth with his hand like he doesnt want to hear anything anymore. Hinampas ko ang kamay niya at umatras ng ilang hakbang. Huminga ng malalim at sa hindi malamang dahilan tumahimik na din.
"Tapos ka na?" he said after giving me a sharp weaked look.
I turned back looking at him again and he's still grinning hilariosly
"Sige, you dont need to pay me back " sambit niya habang naglalakad palayo at pabalik sa loob ng Mcdo.
"Okay na sakin yong sinabihan mo akong gwapo" He waved his hand without even looking at me. He pushed the glass door open giving me an insane irritating grin.
The shame was all over my restless face. At bago pa man tuloyang magsara ang pinto.......humirit pa ang kumag
"At tsaka next time, magpunas muna ng mukha bago makipag-away ha?" :)
------TO BE CONTINUED
BINABASA MO ANG
Sing with Me
RomanceSa tipa ng kanyang gitara, sa himig ng kanyang musika at sa nakakalokang mga mata. nalaglag ako sa bangko! OO literal. Ako si Joice at isa akong Commoner katulad ng marami at naniniwala akong ang lalakeng magpapatibok ng puso ko ay either nasa pana...
