Multide karakterlerimiz var. :) Voteler için çok teşekkür ediyorum hepinize ama yorumlarınız benim için çok önemli. Desteğinizi eksik etmeyin :)
Keyifli Okumalar...
^^Zeynep^^
Kerem'le son konuşmamızdan sonra düğümlenen boğazımla odasından çıkıp odama gidip yatağıma yattım. Söyledikleri beni derinden yaralamıştı ve onu ne kadar yaraladığımı göstermişti. Sabaha kadar durmadan ağlamıştım. Bi ara Yağmur yanıma gelip hevesle barışıp barışmadığımızı sormuştu. Ama anlamıştı tabi hemen. Yine de bu kadar çok ağlamama anlam veremeyip her şeyi anlattırdı. Anlattıkça daha çok ağladım. O da beni yalnız bırakmak istemeyip yanımda kaldı. Ben sessiz sessiz ağlamaya devam ederken Yağmur uykusuzluğa dayanamayıp sızmıştı. Duvarlar üstüme üstüme gelince bordo, babaannemin ördüğü ince hırkayı ve günlüğümü alıp çıktım bahçeye. Mevsim yazdı ama geceleri esiyordu böyle arada.
Bahçedeki salıncağa bağdaş kurarak oturup günlüğüme bi şeyler karaladıktan sonra gözüm Kerem'in odasına kaydı. Cama yaslanıp bana baktığını gördüğümde gözlerim daha da dolmuştu. Böyle hiç kesmeden bikaç dakika bakıştıktan sonra içeri girdi.
Bu yaşadıklarımız Kerem'e olan hislerimi artık söylemem konusunda evrenin bir işareti miydi bilmiyorum ama bu pat diye söyleyebileceğim bi şey değil tabi ki.
Belki bir gün evet ama o gün bugün değil. İşte bu yüzden napacağımı bilememekle beraber odama çıktım tekrar ve güneşin doğuşuna kadar şiş ve kızarık gözlerle dışarıyı izledim.
Şimdiyse ailemle güzel ve neşeli(!) bir kahvaltı yapmak için hazırlanıyorum. Bugün hiçbirimizin keyfi olmadığı için öğlenlere kadar uyuyamadık tabi. Yağmur'da kalkıp odasından kıyafetlerini alıp geldi yanıma. Gelince de Kerem'in de uyuyamamış olduğunu ve hazırlandığını söyledi.
Üstümü giydikten sonra elime, yeni aldığım ve kapatıcı özelliğini çok sevdiğim kapatıcımı alıp yüzüme sürdüm. Bu kapatıcı dün gecenin yüzümdeki izlerini kapatırdı belki ama gözlerimdekini kapatamayacağı kesin. Makyaj yapmayı pek sevmezdim, hatta hiç sevmezdim ama arada; ya Yağmur'un zoruyla ya da anlık hevesimle alıyordum bikaç şey.
Neşeli görünmeye çalışarak ve bunu başaramadığım halinde çekilecek sorgulara kendimi hazırlayarak indim aşağı peşimde Yağmur'la.
Merdivenleri bitirince şaşkın bakışlar arasında oturduk sofraya.
"Neden bu kadar erken indiniz kahvaltıya?" dedi annem.
Yağmur'sa "Zeynep'le dışarı çıkacağız da o yüzden erkenden kahvaltıyı yapalım dedik." dedi.
"E sen niye erken indin oğluşum? Uyusaydın biraz daha."
"Kerem bizi bırakacak gideceğimiz yere de ondan." dedi Yağmur gülümseyerek. Hayranım bu kıza.
"Nereye gideceksiniz peki?"
"Amaaan Seviim sen bilmiyor musun bunları yaz tatilinin keyfini çıkarıyorlar işte. Ahh gençlik!" dedi babaannem ve bu sorgu burda bitti.
Anneannem Jale Teyzem ve babaannemin kendi halinde konuşmaları ve annemle babamın erkenden girecekleri toplantı hakkında fiki alışverişleri yapmaları dışında sessiz geçen kahvaltı sonunda masadan kalkıp yalanımız belli olmasın diye bahçeye yürüdük.
Kerem kendi tarafına binmek için ilerleyince bende arkaya oturmak için kapıyı açıyordum ki Yağmur hızlıca kapıyı kapatıp öne doğru itti beni. Kızgın bakışlarından tırsıp bindim bende öne. Yağmur da binince hareket etmeye başladık.
