İçin sıkılır,kalbin sıkışır bazen.Kendini yanlız hisseder,her şeyini kaybettiğini düşünürsün.Öyle bir ağlamak istersin ,öyle bir haykırmak istersin ki ...
İstersin ama olmaz,haykiramzsin.Sustururlar seni,kararlı kalirsin "inatçisin"derler.Canını sıkarlar laflarıyla,sen yinede aldırış etmezsin.En son öyle bir noktaya getirirler ki her şeyden vazgeçecek noktaya gelirsin işte.Sonra ise içini kemiren duygular başlar.
KEŞKELER...
Keşke yapmasaydım/yapsaydım,söyleseydim/söylemeseydim.Fakat yine çıkışın aynıdır,değişmez.Vazgeçtiğinde ayaklandirir seni,"ben varım,haberdarim"der.Sen o boşlukta O 'nu unutsanda O unutmamistir iste seni,unutmazda.Seni senden iyi bilir.Sen dersin "neyim var ki artik,yasamamim hiçbir anlamı yok..."
UNUTMA! "NEYİM VAR Kİ "DERKEN BİLE ALLAHIN SANA VERDİĞİ DİLLE SÖYLÜYORSUN,HALA KAYBETMEDIĞIN ,SENİN ELİNDE OLAN FAKAT KAYBEDEBILECEGIN ŞEYLER VAR.SEN ASAGIDAYSAN ,SENDEN AŞAĞIDAKILERE BAK!!!
Sıkıntını belki dünyalık şeylere bağlıyorsundur hep,Allah 'da sana kendini hatırlatmak istiyordur belki.Bu yüzden seni onunla imtihan ediyordur.O'nu unutmaman için de içine daraltı veriyordur ama ne biliyorsun ki şifasi da onda değil?
Belki O'nu hatirlamanin bir yolu da ZAMAN (NAMAZ) İLE YARIŞTIR...
***
Insaallah medyayı da dinlemenizi tavsiye ederim,ufak bir neşid.Begendiyseniz votelemeyi de unutmayın.Eksik gördüğünüz ya da yanlış olduğunu düşündüğünüz yerleri bana bildirirseniz çok memnun olurum.Yorumlarını benim için önemli.
SELAM VE DUA İLE...
