Raindrop

Chapter 2

Zara's POV:

After I ate my meal ay pumunta na ako sa pupuntahan ko. I don't know what to do if I am already at my destination. Para akong nanginginig na naiiyak, alam niyo 'yun.

~*~

Atlast andito na ako. Hindi pa rin talaga tuluyang nagbabago ang lugar na ito. Ganon na ganon pa rin katulad noon. Ang malamig na simoy ng hangin, ang mga damong sumasayaw, ang nakakabinging katahimikan.

Marahil ay alam niyo na kung asan ako. I am at the cemetery. Bumabalik na naman ang mga alaala na matagal ko nang ibinaon. Hanggang ngayon sinusundan pa rin ako nito.

Naglakad lakad lamang ako hawak hawak nang napakahigpit ang jacket ko. Hanggang sa nakarating ako sa puntod niya...

Lucas Sandler
July 18, 1999 - July 18, 2014

Ang pinakamatalik kong kaibigan. Hindi ko talaga mapapatawad ang gumawa nito sa kanya. Sa lahat ng tao bakit siya pa? Bakit ang bestfriend ko pa?!

"Lucas naman ehh, ang daya-daya mo talaga! Nakakaasar ka alam mo 'yun? Ay mali, alam mo na pala talaga! Asan na yung pangako mo? Katulad ka rin ba nang iba? Pinaasa mo lang ba ako? Akala ko ba always and forever?! Asan na 'yun? Ba't hindi ko man lang naramdaman?! I hate you! I f*cking hate you!"

I can't take it anymore. Ang tagal ko na tong dinadamdam. Nakainis na nakakaasar na nakakabwiset! Dapat ako ang mauna bago siya! Perfect na sana ang lahat eh. Perfect na sana!

Flashback

"Zara, move faster we'll be late!" Aaish! Nagmamadali na nga ako eh. It's not my fault anyway kung bakit ako mabagal. Why? Kasi duh! Mana mana lang 'yan.

~*~
When we arrived at the exact place which is sa mamahaling restaurant kasi what do you expect from rich? Magtitiis sa isang cheap na restaurant? Nah. Never.

"Good morning Mr. & Mrs. Sandler!" Pormal na bati nang parents ko. "Oh, good morning, too Mr. & Mrs. Montereal!" Whoah, there's a handsome guy beside Mr.Sandler, I wonder what's his name.

"Excuse me po, Ano pong name niya?" Sabi ko sabay turo sa anak nila. "He's Lucas. Lucas Sandler, hija." Nice name bagay sa kanya.

I was a little bit shock when he whisper something to his father's ear. "Okay, you can go. Just remember your limits Lucas." Nakakaintimidate naman ang father niya. Oh well, since this one is a business meeting, I need some fresh air to breathe.

~*~

Naglalakad ako papuntang parking lot para magpasundo kay kuya Paolo. Ang personal driver nang family namin nang bigla akong may nabunggo.

"Oh sh*t! Timingin ka nga sa dinaraanan mo!" Great. Just great -__- "Look, I'm sorry I didn't meant to bumped you. It was an accident,okay?" Sagot niya. When I turned to face him. I am shock like WTF?! And the rest was history.

End of flashback

Humiga na lamang ako sa damuhan while reminiscing our past happy memories. Birthday ni Lucas today. At hindi ko siya kasamang magcelebrate ng birthday niya. Sayang >_<

But I should somehow be happy that nakilala ko siya and he made my life colorful like rainbow. Before I totally go, I bid him, "Happy Birthday. See you again, soon."