Black Heart/Malik

2

"Yani öylece gitti?"

"Öylece gitti, Taylor"

Kahvemi masanın üzerine bıraktım ve sandalyeme iyice sindim. 

"Ama nasıl?" Derinden bir nefes aldım ve ona döndüm

"Zaten ne bekliyordum ki? Sonsuza kadar beni sevmesini falan mı? Gitti işte, Tay. Sadece ona aşık olduğunu söyledi ve gitti". Sesimin duygusuz çıkmasına dikkat etmişdim ama yine de titremişti işte. 

"Sel, güzelim, bak canın yanacak ama atlatacaksın. Yemin ederim atlatacaksın"

Liam'ın beni rahatlatmak için söylediği sözler hiç bir işe yaramıyordu. Gülümsedim. Zaten son zamanlar yaptığım şey buydu. Zayn gittiği gün gece sabaha kadar ağlamış, sonra evdeki bütün çikolataları yemi. tipik kadın depresyonlarından birine girmişdim. 3gün sonra Taylor beni zorla evden çıkarıp buraya getirmişdi ama ben boğuluyordum. 

Harry masanın en uzak köşesinde oturmuş öylece bizi dinliyordu. En azından bana acıyanın biri eksilmişdi. 

Ayağa kalktım ve çantamı aldım. Hepsi benim gibi ayaklanmışdılar. Onlara bakmadan adımlarımı çıkışa doğru yönlendirim

"Nereye?" Niall'ın sesiyle onlara döndüm. Hala ayakta bana bakıyordular 

"Havaya ihtiyacım var, çocuklar. Üzgünüm" 

Kendimi dışarı attım ve havayı iyice ciğerlerime çektim. Mevsimlerden Sonbahardı. Hava daha iyice soğumamışdı. bu yüzden böyle rahattım. Peki ne yapacaktım ben? Kış geldiğinde o soğuk yatağa nasıl yatacakdım? Beni sarmalayıp ısıtan kollar yokkan nasıl ısınıp uyuyacakdım?

Düşüncelerim yüzümden dolan gözlerimi hızla sildim ve yürümeye devam ettim. Bileğime dolan kollar beni kendine çevirdi. Harry zümrüt gibi yeşil gözleriyle bana bakıyordu. Sanki acımı anlamışdı o gözler. 

"Anlat" dedi kısık bir sesle. Başımı iki yana salladım. Anlatamazdım. Anlatmaya başlarsam nasıl susardım ki? Beni iyice kendine çekti. Başımı göğsüne yerleştirdi. Ellerini belime sımsıkıdoladı. Gözyaşlarım bunu beklermiş gibi gözlerimen döküldü. Hışkırıklarımın arasında konuşmaya çalıştım 

"Beni kendimler bıraktı, Harry. Beni kendimle bıraktı ve gitti. bundan daha büyük kötülük düşüne biliyormusun?"