UNUTMAK İÇİN SEVMEDİM

Doğruyu bulduğumuzu sanmıştık ama yine yanlışlarla yanıldık.

Hayat her zaman böyle acımasız mı ? Bilmiyorum.
Tek bildiğim şey hayatı yaşadığım sandığım geçmişime bakıp hüzünlenmek.
Acılar içerisinde geçmişe dönmek koyuyor insana en çok.
Doğruları yaşadığını bilirsin fakat yanlışlar peşini bırakmaz.
Nereye gitsen arkandadır.
Ben aşka giderken de yanımdaydı.
Onun için yanlışı tercih etmişim doğru bildiklerimin hepsi yanlış çıktı güvendiğim herkes yalancıydı.
Yani sorun bende degil bu hayatta benle birlikte yaşayan gereksiz insanlardaydı.
İnsan her zaman adil değildir hayata,hayatında bize adil olduğu söylenemez aslında.
Yüzümüz gülmedi,yüreğimiz aralandı,düşünceler yok oldu,duygu denen şey kayboldu istemsizce bizden.
Siz doğruları bulmaya çalışırken ben kayboluyordum boşlukta, elimi tutan yoktu ama bunlara dayanan yüreğim benimleydi hala.
Bedenim yok olmuştu,ruhum o kadar uzaklaşmıştı ki benden tanımadığım bir kişiye dönüşmüştü.Her şeye dayanan yüreğim ayrılığada dayanır demiştim ama dayanamadı işte,kaldıramadı bu yükü ,O da terketti beni.
Şimdi yalnız oldum ben,o terkedip gittiğinde değil.
Ben yalnızlığı onsuzluk sanıyordum ama onsuzluk yalnızlık değil çünkü ben zaten o varken de yanlızmışım, o gittiğinde onun için farkına varamadım zifiri yalnızlığımın.
Yüreğim bedenimden çıkınca anladım onsuz değil vicdansız olurken yalnızmışım meğer.