قصه حياتى ع السريع كده xD

كوريا ^^

كنا بنقول ايه ..؟!
اااه~

صحيت تانى يوم كان يوم اجازه بالنسبالى ف حبيت اعمل حاجه تكسر الروتين ده .. مفيش خروج مفيش سهر مفيش كلام مع صحباتك كاننا فى سجن بدون قيود
هتقولولى كسرت الروتين ازااى ؟!

هقولكم انى فتحت التلفزيون وفضلت اقلب فى القنوات بطريقه منتظمه بدافع الغلاسه مش اكتر مفيش حاجه فى التفزيون بتشدنى الا لو كنت متابعاها او بحبها غير كده لا -.-
وانا بغير فى القنوات فى قناه وقفت عندها وروحت اكلم ماما عشان كانت عايزانى لما رجعت لقيت اغنيه شغاله بلغه جديده عليا !
شدتنى اووووى الحقيقه ف سبت القناه وفضلت اسمع اغنيه فى اغنيه فى اغنيه لحد ما اليوم عدى وانا بتفرج على القناه دى بس .. كنت مستمتعه جداً مش عارفه ليه حسيت بمووود جديد كده كان فى انتعاش مفاجئ دخل جوايا

عرفت بعد كده ان القناه دى مش بتجيب حاجه غير الكورى سمعت اغانى .. اتفرجت على مسلسلات .. وبرامج كوميديه وده تقريبا كان اكتر حاجه حببتنى فى كوريا طريقه هزارهم وضحكهم دمهم خفيف مش مملين وكنت بتضحك من قلبى ساعتهااا ومن هنا بدأت حكايتى مع كوريا

فضلت اتابع القناه كل يوم بأى طريقه لانى كنت ممنوعه من التلفزيون معظم الوقت عشان المذاكره -.- .. بس على مين هههههههه

كل يوم كنت بتعلق بكوريا اكتر واكتر لحد ما حبيتها جداً وبقا عندى فضول اعرف عنها اكتر ♡

مكنتش اعرف حد وقتها اقدر اشاركه فرحتى بالقناه دى وبعالم كوريا اللى كان جديد عليا تماماً.. كنت متابعاها وانا حاسه انى الوحيده فى العالم اللى بتفرج عليها ههههههههه

فضلت عايشه فى السعاده دى لحد ما جه الوقت اللى لازم تنتهى فيها .. لان مفيش حاجه بتدوم للابد الا الحاجات اللى احنا مش عايزنها .. وعن تجربه

انا : ياااااااه أخيراً جه اليوم الاجاااااااازه ده انا مش هقوم من قدامك قعدااالك ههههههه
روحت افتح التلفزيون وبغير فى القنوات عشان اجيب قناه كوريا تى فى .. لحد ما لقيت شاشة سودااااااااااا :/ ..
انا : ايه ده ؟!! ..
*الارسال ضعيف*
انا : ااررسساالل ضضععييفف :/ :/ :/
اتصدمت بس كدبت نفسي قلت لا عادى يمكن العيب من عندى وعلى امل ان بليل هقدر الاقيها وتستمر سعادتى

انا : هروح اشوف ويارب تكون رجعت .. يارب يارب يارب تكون رجعت :(
بشوفها لقيت لسه الشاشه سودا :/ حسيت بالاحباط بصراحه ملحقتش اشبع منها يعنى وتتقفل مره واحده كده :'(
اصريت ان لسه فى امل وبكره او بعده هتيجى ..

عدى بكره وبعده وبعده وبعده بس السواد مالى الشاشه مفيش حاجه غيره
فقدت الامل وقررت استسلم انها خلاص راحت .. الحاجه الوحيده اللى كانت بتحسسنى بفرحه راحت .. مكنتش حاسه بالفراغ اللى كان جوايا وانا بتفرج عليها كانت بتملانى انشكاح وحماس~ ورجع الفراغ تانى اكتر من الاول ...

حياتى بقت ممله اكتر واكتر مفهاش اى جديد ومكنتش بفكر غير فى كوريا وبتمنى لو يرجعوا القناه تانى او انى الاقى حاجه زيها

استمر الحال كده لحد ما انتهيت من السنه الثانيه والثالثه من المرحله الثانويه من غير كوريا تى فى من غير صحاب من غير حياه

سنه 2012 كانت السنه اللى بدأت فيها انى احس انى عايشه حياه طبيعيه~
كنت بستعد للمرحله الجامعيه وكنت مازلت بفكر فى كوريا لانها كانت جزء منى خلاص بس فاضى محتاج يتملى مكنش عندى اى فكره ازااى بس ده كان هدفى وقتها ..

دخلت الجامعه واتعرفت على صحاب كتير حبيتهم وحبونى واتشاركنا لحظات كتير حلوه مع بعض .. حصل الحلو والوحش .. مرينا بالصعب والسهل .. كان فى حياه كان فى اكشن كده ههههههههه ..
فى اول سنه ليا فى الجامعه مكنش فى حد اشاركه اهتمامى وحبى لكوريا .. كلمه كوريا وقتها أصلاً كانت حاجه غريبه وكانت بالنسبالهم حاجه واحده بس وما هى الا اسم شخصيه هزليه فى فيلم مصرى كوميدى ودى كانت معاناه بالنسبالى لان الشخصيه اللى اسمها كوريا فى الفيلم كانت بتغنى مقطع من اغنيه معروفه الى حد ما هنا ف ده كان فى حد ذاته استفزاز بالنسبالى لدرجه انى متفرجتش على الفيلم ده تانى هههههههههه

طبعاً كل اللى فات ده انتوا حاسين انه ملل وملوش اى علاقه بالقصه بس دى قضتى وانا بحب التفاصيل استحملونى شويه ^^