Boy Meets Girl 1: Boyish|Bratty Princess meets the Snob|Playboy Prince [Editing]

Chapter 1: First Meeting(Krizhia's POV)

Krizhia Cimmara Eturalde

First Day of High School

Pasukan nanaman. Sana hindi 'to maging kasing lala nung last school namin. /sigh/

Sinilip ko muna yung paligid sa labas ng kotse.

"Kakaiba talaga si Tito. Ang ganda ng school. Do you know the landscape artist who did this, Uncle Joe? It really doesn't look like a school to me. Parang wala ka Pilipinas."

'Wag na kayong magtaka kung bakit ganyan ako kagaling magtagalog. I usually spend my vacations here in the Philippines. So most of our house helps taught me how to speak the native language. At least hindi ako dorky pakinggan 'pag nagta-Tagalog. Nagugulat pa nga minsan ang mga cousins ko kasi siabi nila, may ibang language na daw ako.

'Of course, my dear cousin. I'm multilingual remember? I have a very complicated ancestry.' Na-alala kong sinabi ko sa isa sa mga pinsan ko.

"From what I heard, nag-hire pa ang Tito mo ng isang landscaping artist from England kaya ganyan ang hitsura ng mga buildings."

"Papayag ba naman si Mama na pangit ang school na ipinaubaya niya sa kapatid niya?" Bulong ko sa sarili ko. As if. I smirked to myself.

"Nandito na tayo." Sabi sakin ni Uncle Joe. Kung tutuusin, hindi ko siya tito by blood. I consider him as one by heart.

So, bumaba na ko ng kotse, tapos binitbit ko yung second hand na bag na nakita ko noong palihim na pumunta kami sa Divisoria. Of course, hindi alam ni Mama. She'd freak out if she knew I went there. Isinuot ko na rin ang aking eye gadget, isang bilog na salamin na makapal ang frame. The dorky type.

"Thanks, Uncle Joe. See you later." Ngumiti ako sa kanya - something na hindi ko ginagawa sa ibang tao. Nga pla, si Uncle Joe ang aking bodyguard/head ng family security/Tito ko - though we're not blood-related.

"Mistress, sigurado ka bang ayos lang na hindi na kita ihatid hanggang sa main entrance?" Tanong niya sakin.

"Oh, come on Uncle Joe. Sabi ko naman sayo, wag mo kong tawaging 'Mistress'." Lumabi ako sa kanya. Yung tipong nagpapacute na aso. "Tsaka, nandito na tayo sa school ground. I'm sure I'll be fine."

"Okay. Krizhia, sigurado ka bang kailangan mo pang mag-bike?" Tanong nanaman niya sa'kin.

Aish. Ang kulit. Hindi na ako bata!

"괜찮을 거예요." Sagot ko. Yan tuloy, napa-korean ako ng 'di oras. [I'll be fine]

"Do you need to look like that?" Tinuro ni Uncle Joe ung reflection ko sa salamin ng super tinted na salamin ng kotse.

Well, nakatali kasi yung buhok ko into messy Chinese bun sa dalawang side ng ulo ko, medyo mababa nga lang than the usual kaya parang baliw ako kung titingnan, isang pinkish-white na medyas - yung alangan ang haba, black sneakers, and no accessories, well, except for this cheap watch I bought too at Divi, 2 for P 150 - cute kaya, tsaka gumagana naman - which totally freaked out our maids /grin/, tapos yung salamin ko at yung bag kong bagong-bago.