Sonra Umudun yakasından çekiştire çekiştire karanlığa gömüldü 'insan' Mavi hep vardi ama siyaha tahammülü yoktu kimsenin... Olsunlarına emanet, olmasınlarına ihanet gibi yaşadı herkes, olacak demenin erdemi çalmalıydı tüm kapıları oysa... Kırık verilmedi ki kalpler insanlara! Neden kırmayı tercih etti onca kişilik... Ve sen biz olmak için kapıları ardına kadar açmışken 'ben' siyaha tahammül yerine mavileri yakışına emanet ettin 'Biz' olmadan 'senbeni' (kıymetli arkadaşlar bu kitabın arka kapağı... Bitti basilirsa şayet yayın evi tarafindan okursunuz.inşallah. iyi geceler ) muhabbetle sedat es Selamin aleykum ve rehmetullah
