"Nee dat kan niet" roep ik. "Sorry Eva maar is er een probleem?" Vraagt mijn mentor. "Nee sorry er is niks" praat ik me er maar omheen. Ik weet even niet wat ik moet doen en word spier wit, waarom doet hij míj dit aan waarom niet iemand anders of zo natuurlijk gun ik het niemand maar liever hun dan ik. "Dan hebben jullie nu pauze" ik pak mijn spullen en loop richting de deur. Als ik en Sascha naar de deur lopen bots ik tegen iemand aan, ik kijk om hoog en mijn hart stokt in mijn keel. "Dag Eva wat leuk je weer eens te zien" zegt hij weer op zo'n manier om mij helemaal gek te maken. Ik loop gauw door en vergeet het ik hoor Sascha nog achter me schreeuwen maar loop door weg van school weg van hem. Als ik thuis aan kom loop ik naar de badkamer het eerste beste mes wat ik kan vinden pak ik en snij op mijn arm kleine streepjes, het bloed loopt er langzaam lang. Ik schrik op van mijn telefoon als ik een bericht binnen krijg. Ik trek me er niks van aan en snij verder. Als na twee minuten nog een bericht binnen komt leg ik het mes weg en doe het bloed af met een doekje. Als ik me telefoon open staat er:
dag Eva.
Wat jammer dat je weer zo snel weg liep, we hadden toch ook even bij kunnen kletsen?
Ik kijk verder naar het volgende bericht wat er staat.
Maar ik snap dat je me niet meer wilt zien hoor maar ik zie je nog heel vaak.
Groetjes!
Ik reageer er maar niet op ik zie het morgen wel ik pak het mes weer als ik het op mijn huid zet stop ik, waarom zou ik mezelf snijden als het allemaal Door die ene man komt dit is gewoon wat hij wil. Ik gooi het mes weg tegen de muur een laat me via de deur naar beneden glijden en trek mijn knieën op. "Waaaaarooooom ik!!!!!" Roep ik keihard. Er lopen tranen over mijn wangen en leg mijn hoof op mijn knieën
JE LEEST
15-10-14
Random"Ik zal afmaken waar ik mee begonnen ben" dat was het laatste wat hij tegen me zei
