15-10-14

hoofdstuk

De dag gaat heel langzaam voorbij en hoe meer ik in de buurt kom van het laatste uur hoe zieker ik word. Ik wil helemaal niet met hem praten want dat gaat toch fout daar kan ik gewoon miljoenen voor in zetten.  Ik loop de Duitse les in maar voel ineens een hand op mijn schouder. " gaat het wel Eef,  je ziet er niet goed uit?" Vraagt mijn duist leraar. Ik twijfel even en zeg niks. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en kijkt me met een vragende blik in zijn ogen aan. Ik kijk hem even aan maar kijk dan toch beneden en knik ligt, en loop verder. Ik voel zijn ogen in mijn rug branden maar ik negeer het. Tijdens de les let ik totaal niet op en elke keer als ik de beurt krijg weet ik niet waar ze het over hebben. "Eva blijf even zitten na de les" zegt hij een beetje boos maar toch ook gewoon normaal "ma-" wil ik er tegen in gaan. "Geen gemaar je blijft gewoon even zitten" ik knik. De les gaat heel langzaam voorbij.  Ik blijf zitten als de bel gaat. Als het hele lokaal leeg is kom mijn leraar op zijn hurken naast me zitten. Ik durf hem niet aan te kijken dus kijk gewoon naar de tafel. "Wat heb je hier gedaan?" Vraagt hij doelend op mijn pleister op mijn pols. "Niks" zeg ik kort. "Eva!" Zegt hij nu toch wel een beetje boos. "Kijk me is aan eef" ik draai mijn hoofd langzaam naar hem toe en kijk hem aan. "Ik snap dat je het niet wil vertellen maar als je problemen hebt zeg je het tegen me oké?" Ik knik. Ineens herinnert ik me de woorden van Gerard 'Eva kom jij straks nog even naar de leraren kamer ik wil je graag even spreken? Ik sta snel op, en kijk naar het vragende gezicht van mijn Duits leraar. " ik uuh,  ik moet nog langs Mr van der Lee" zeg ik wanneer ik bij zijn naam naar beneden kijk. "Oké, maar je weet het hè eef!?" Ik knik en geef hem een hand. "Doei" zeg ik nog zacht.